tag:blogger.com,1999:blog-28374627722151162722024-02-06T18:49:42.177-08:00Heel BijzonderBlogs over het autisme en de ADHD binnen ons gezin.Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.comBlogger96125tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-73323610972961989062022-04-02T05:04:00.000-07:002022-04-02T05:04:03.354-07:00De opdracht<p> </p><p class="MsoNormal">Tijdens een gesprek met zijn mentor komen Elian en ik
erachter dat hij een opdracht voor een vak niet gedaan heeft. Vanwege Corona was
Elian lange tijd afwezig. Hij had de
opdracht rechtstreeks van de docent gehoord en wist ervan, maar had er niet
meer aan gedacht. Er was ook nog over gemaild, maar Elian bekijkt zijn mailtjes
niet. School communiceert voor hem vaak onduidelijk. Zijn rooster kan hij
officieel in Eduarte vinden, maar als een vak uitvalt, staat dat meestal alleen
in de groepsWhatsApp van zijn klas. Daar staan de meeste belangrijke berichten,
maar bij online lessen gaan dingen ook via Teams en voor verschillende vakken
moet je op andere plekken kijken om te zien wat het huiswerk is. Om daarnaast ook
nog de mail te checken, is voor Elian te onoverzichtelijk.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">De mentor neemt contact op met de docent van het betreffende
vak en die is zo vriendelijk onmiddellijk een nieuwe opdracht te sturen. Elian
moet die binnen een week uitwerken en inleveren.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4bJr4r3KusJ4ljfmKY8uU6pAb91BE021JkUkxRVcaa5sMPda6LRY17iXVXmnAfu2lMv2RjUjWjfLXfuJLdge7OsiA5gCu_DNbWpMW9EYfb7szcEm1Y8v5-jbmOp6NZKjN1ZziJzy_pb9U9SqtJSvLwJEvC7AxWP4i8aHNNnrvtG2s62lPAz_RkaPryg/s763/vluchtelingen%20welkom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="763" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4bJr4r3KusJ4ljfmKY8uU6pAb91BE021JkUkxRVcaa5sMPda6LRY17iXVXmnAfu2lMv2RjUjWjfLXfuJLdge7OsiA5gCu_DNbWpMW9EYfb7szcEm1Y8v5-jbmOp6NZKjN1ZziJzy_pb9U9SqtJSvLwJEvC7AxWP4i8aHNNnrvtG2s62lPAz_RkaPryg/s320/vluchtelingen%20welkom.jpg" width="320" /></a></div><br />Twee dagen later vraag ik of Elian alles goed begrijpt en of
hij denkt dat het hem gaat lukken. Hij denkt het wel. Hij moet een filmpje over
vluchtelingen zien, de meningen die daarin aan de orde komen samenvatten, zijn
eigen ideeën hierover en die van drie politieke partijen opschrijven en iemand
drie vragen stellen over het onderwerp. <o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal">In het weekend vragen we Elian tijdens de lunch hoe het met
de opdracht gaat. Hij heeft alleen nog maar een stukje van het filmpje gezien.
Omdat de opdracht dinsdags al ingeleverd moet worden, dringen we erop aan dat
hij er mee bezig moet. ‘Ik ga Nederlands doen,’ zegt hij, als hij van tafel
gaat.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Hij vermijdt de opdracht duidelijk, maar waarom? Hij had
immers aangegeven het te snappen en te kunnen. Martin praat hierover met hem en
vraagt ook of het met het onderwerp te maken heeft, maar Elian antwoordt op
alle vragen: ‘Weet ik niet.’<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Op de dag dat het werk ingeleverd moet worden, heeft Elian
nog niets gedaan. Bij zijn individuele begeleider geeft hij nu wel aan dat het
onderwerp te dichtbij komt en dat het daarom niet lukt. Recent hebben wij een
uitgebreid gesprek gehad en allemaal vragenlijsten in moeten vullen, om meer
zicht te krijgen op Elians sociaalemotionele niveau. Cognitief is hij zijn
kalenderleeftijd, net zeventien, maar sociaalemotioneel loopt hij op sommige
gebieden duidelijk achter. Hierdoor kon hij de opdracht niet aan.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">De docent is fantastisch en geeft enkele dagen later opnieuw
een andere opdracht. Deze keer is het onderwerp sociale media. Ik heb weer een
gesprekje met Elians mentor, die andere lessen geeft, maar op de hoogte is. De
mentor geeft aan dat het een volgende keer handiger is als Elian eerder aangeeft
dat<br /> hij een opdracht niet kan maken, niet pas op de dag van de deadline. Dat
begrijpen we, maar was in dit geval onmogelijk, omdat Elian zelf in eerste
instantie ook niet snapte waarom het niet lukte. Pas na een week viel bij hem
het kwartje, ondanks dat zijn vader de oorzaak al als mogelijke reden had
genoemd. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6TYl7CjaNdklhkbLljTI4nAbJJ8MY_o6GCTIH1WoLR69Sk8jsH3q5OdXKAjri4_2fdjKdIEexEk-sWTNy5vqkbsU-tQQp4bwphgDGvESHrscWWAJgDrpvF4r1j0K5kuqBbYr9u2OkklJycp5kFIOYyZupMFij4nK0egiCPGTMb82BbWfgtRiUEm9CvA/s1201/social_media_kanalen.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="629" data-original-width="1201" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6TYl7CjaNdklhkbLljTI4nAbJJ8MY_o6GCTIH1WoLR69Sk8jsH3q5OdXKAjri4_2fdjKdIEexEk-sWTNy5vqkbsU-tQQp4bwphgDGvESHrscWWAJgDrpvF4r1j0K5kuqBbYr9u2OkklJycp5kFIOYyZupMFij4nK0egiCPGTMb82BbWfgtRiUEm9CvA/s320/social_media_kanalen.png" width="320" /></a></div>Verder moeten er voor de opdracht dingen gezegd worden over
zaken die op je tijdlijn verschijnen, in verband met de reclames die
voorbijkomen en algoritmes die hiervoor gelden. Elian is geen lid van sociale
media, maar ik zit op Facebook en spreek met de mentor af dat Elian daar een
pagina van mag gebruiken. Het gaat er niet zo zeer om dat het zijn account is,
maar om het inzicht in de algoritmes.<o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal">Ik functioneer echter niet optimaal de laatste tijd en vergeet
het hier met Elian over te hebben. Hij vindt echter zelf een oplossing voor dit
deel van de opdracht: hij geeft aan dat hij zelf geen sociale media heeft, maar
schrijft daarnaast op wat hij weet van algoritmes. Voor de rest van de opdracht
doet hij wat hij doen moet. De docent rekent het goed: Elian haalt de volle
vier punten.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ik reken het ook goed. Ondanks dat Elian weer tegen
problemen opliep, heeft hij helemaal zelf de oplossing bedacht! En de docent
reken ik meer dan goed: wat een fijne, begripvolle, flexibele man! <o:p></o:p></p>Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-78009738290339037532021-08-26T00:16:00.000-07:002021-08-26T00:16:12.794-07:00Nieuwe route fietsen<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-HQphDwTPRMdgsaqWZgBPbzxGIbKOCpMlIbwmKPifFU8J89K2LFf34WiZxC6ppU2qfPbX48Tt7FseGx60dAtNodDaI_DnvRngt07SHJ_5k4dWLSU1L6Ve9ITTajrm17c1fTZsFIvN6seY/s200/Alfacollege.png" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="200" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-HQphDwTPRMdgsaqWZgBPbzxGIbKOCpMlIbwmKPifFU8J89K2LFf34WiZxC6ppU2qfPbX48Tt7FseGx60dAtNodDaI_DnvRngt07SHJ_5k4dWLSU1L6Ve9ITTajrm17c1fTZsFIvN6seY/s0/Alfacollege.png" width="200" /></a>Volgende week gaat Elian op het mbo met de technische opleiding tot software developer starten. Hiervoor moet hij naar de locatie van zijn school aan de Boumaboulevard, bij de Euroborg, voor ons praktisch aan de andere kant van de stad gelegen. Gelukkig voor hem zat zijn vmbo op nog geen tien minuten fietsen bij ons huis vandaan, maar nu moet hij een stuk verder fietsen. Omdat hij de route absoluut niet weet, gaan wij hem samen oefenen.</p><p></p><p>Het is het handigst om eerst naar het hoofdstation te gaan en vandaar via een fietspad het laatste stuk te fietsen. Ik besluit de route naar het centrum te nemen die we de enkele keer dat we met Elian naar het centrum gingen ook fietsten. Eerst het hem bekende stuk naar de ring bij de Friesestraatweg, dan een rustig stuk langs het Reitdiep, bij de Jumbo aan de Prinsessenweg over een vreselijk onoverzichtelijke rotonde en langs het Noorderplantsoen, de Plantsoenbrug over.</p><p>De brug blijkt open te staan voor boten. Er verzamelen zich allemaal auto's en fietsers, die wachten tot ze er weer langs kunnen. Op het moment dat dat het geval is, is het een complete chaos. Vervolgens ben ik zo onhandig om een langzaam fietsende man vlak voor het verkeerslicht in te halen, waardoor Elian achterblijft. </p><p>Normaal, als ik naar het station fiets, ga ik langs de der Aa-kerk, via het voormalige postkantoor en de Folkingestraat. Ik weet echter dat deze route overspoeld is met fietsers voetgangers en dat wil ik Elian niet aandoen. Aan het eind van de straat gaan we rechts en meteen links, langs het grote plein en aan het eind langs de Mediamarkt. Elian kan links en rechts nog niet uit elkaar houden, dus ik wijs steeds aan waar we heen gaan en hij volgt mij.</p><p>Bij de brug bij de Mediamarkt springt het verkeerslicht net op oranje als ik er met redelijk hoge vaart aankom. Ik fiets door, Elian niet. Aan de overkant van de straat stop ik en kijk om. Elian heeft zijn fiets geparkeerd en is gaan zitten, met zijn hoofd op zijn schoot. Ik roep dat hij gewoon naar me toe kan fietsen als het licht voor fietsers op groen staat. Geen reactie, ook niet als ik het nogmaals probeer. Daarom neem ik mijn fiets aan de hand en loop via de zebrapaden, bij groene voetgangerslichten, naar hem toe. </p><p>Ik zet mijn fiets neer en ga bij Elian zitten. 'Als we hier doorfietsen, moeten we over 140 meter de bocht om, zegt Google. Daar wordt het weer rustig.'</p><p>'Huis!' zegt Elian.</p><p>'Weet je het zeker? Het wordt hierna echt rustiger en we moeten toch een route naar je school fietsen.'</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKb28YcGIrQyOgN4SHl5NDtUSn3WvBszFQiof-NxhtDjW-tKtQwbMDLLAvrX6xP68opEGOxT88CoVJDAUahYnJX8Mj2Va-aDkKS3gerKta_HpVHpqPN0jx7_lOQwPhQ9mM4KG_b5yZuQbQ/s1024/vol+hoofd.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKb28YcGIrQyOgN4SHl5NDtUSn3WvBszFQiof-NxhtDjW-tKtQwbMDLLAvrX6xP68opEGOxT88CoVJDAUahYnJX8Mj2Va-aDkKS3gerKta_HpVHpqPN0jx7_lOQwPhQ9mM4KG_b5yZuQbQ/s320/vol+hoofd.png" width="320" /></a></div>Elian wil naar huis. Het krioelt in zijn hoofd (hij gebruikte een net iets ander woord, dat we ons allebei niet meer kunnen herinneren, dat in ieder geval aangaf dat zijn hoofd te vol was), het lukt hem niet om<br /> verder te gaan.<p></p><p>We nemen enkele slokken van het drinken dat we bij ons hebben, negeren dat voorbijgangers ons nieuwsgierig aanstaren, en fietsen weer terug naar huis.</p><p>Ik maak me wel wat zorgen. Het drukke stuk besloeg een paar honderd meter. Hoe komen we in vredesnaam bij zijn nieuwe school, als dat al te ver is? Het openbaar vervoer gebruiken is ook geen optie, want Elian is nog nooit met het ov geweest. Als we dat voor het eerst gaan doen als hij naar een nieuwe school gaat, waar hij de omgeving en de mensen niet kent, zal hij niet kunnen functioneren. Toevallig neemt zijn levensloopcoach contact op en ik vraag haar of er nog leerlingenvervoer voor 16-jarigen bestaat. Dat blijkt zo te zijn, maar of je dat toegewezen krijgt, hangt er sterk vanaf hoe je het formuleert en hoe het gaat. </p><p>Martin en Marie denken samen na over een alternatieve route. Elian vertelt waar hij langs fietst als hij met zijn individuele begeleider naar het pand van de instelling van de begeleider fietst. Het eerste stuk zouden we ook kunnen fietsen op weg naar de Boumaboulevard. We hoeven ook niet echt door het centrum, om bij het fietspad bij het station te komen, via de Paterswoldseweg kan je dat ook bereiken. Dat is dan het drukste onderdeel van de fietstocht.</p><p>'s Middags stappen Elian, Martin en ik gezamenlijk op de fiets. Martin probeert voor Elian oost en west te koppelen aan rechts en links, want gek genoeg kan Elian die twee wel onderscheiden! Het lukt ons om bij de nieuwe school aan te komen! Volgens Google kan dat in 25 minuten, maar wij deden het in 30, omdat ik geen conditie heb en wel hoofdpijn had.</p><p>Op de terugweg fietst Elian de eerste keer dat hij rechtsaf moet rechtdoor. De weg bij de Euroborg, vlakbij het station daar, is druk. Er waren zoveel plekken waar hij heen kon fietsen, dat hij het even niet meer wist. Bij de Paterswoldseweg waren we op de heenweg tussen straatjes doorgegaan, maar het blijkt dat we een stuk verder via een fietspad over een viaduct hadden kunnen gaan. Dat is nog makkelijker.</p><p>Bijna de hele route gaat over fietspaden. Vanmiddag gaan Elian en ik de route weer oefenen, maar nu heb ik er alle vertrouwen in dat het goedkomt!</p>Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-68064658884323326282020-11-12T05:50:00.001-08:002020-11-12T06:03:37.282-08:00Een lastige boodschap<p><span style="font-family: inherit;">Op dinsdagavond rond half zeven ontvang ik een appje van Elians begeleider: "Ik heb Elian naast mij gehurkt en met zijn hoofd tussen zijn handen zitten. Het lukt hem moeilijk om daar weer uit te komen. Heb je nog tips die zouden kunnen werken?" <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBcAmGvle1glUq-yz5wWe-gNJ1FIMTUJHT4tS13nEFrXV9LsBqtw2tzHaFNMf_5HXNyEWmjMC5IfdUCVm-isaNzUiSVsyRKxGIsSXeMCYzAJa-Vq2FzQLOiljAMpSTDzSeWSG5xNGr4o_/s849/shutdown.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="278" data-original-width="849" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBcAmGvle1glUq-yz5wWe-gNJ1FIMTUJHT4tS13nEFrXV9LsBqtw2tzHaFNMf_5HXNyEWmjMC5IfdUCVm-isaNzUiSVsyRKxGIsSXeMCYzAJa-Vq2FzQLOiljAMpSTDzSeWSG5xNGr4o_/s320/shutdown.png" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table></span></p><p><span style="font-family: inherit;">Oei! Als Elian in zo'n houding zit, heeft hij een <i>shutdown</i>. Hij is dan erg overprikkeld en het is helemaal mis. <br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;">Wekelijks fietst de begeleider met Elian naar kantoor, zodat Elians verkeersinzicht beter wordt. Verder doen ze boodschappen voor een maaltijd, die ze gezamenlijk koken, om Elians zelfstandigheid te vergroten. De doelen zouden in de toekomst kunnen worden uitgebreid door bijvoorbeeld Elian zelf een recept te laten zoeken en een boodschappenlijst op te stellen, of door hem eens met een c<span face="arial, sans-serif" style="color: #4d5156;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">aissière te laten spreken, want hij praat niet met onbekenden</span></span>.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Elians vaste begeleider heeft helaas een burn-out. De man die Elian vandaag individueel begeleidt, doet dit pas voor de derde of vierde keer. Elian kent hem wel een beetje, want hij komt al meer dan twee jaar bij ons thuis als Rowans begeleider en is ook mee geweest bij enkele groepsactiviteiten, waar Elian ook aan deelnam. Vandaag is het de eerste keer dat ze daadwerkelijk fietsend naar het kantoor gaan, want de eerdere dagen regende het zo hard dat ze met de auto gingen.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Ik vraag de begeleider of hij een idee heeft van de oorzaak van Elians gedrag. Hij geeft aan dat ze langs de supermarkt Coop fietsten, dat hij voorstelde om daar boodschappen te doen, waarna Elian het niet goed wist en de begeleider de knoop doorhakte om het te doen. Op het moment dat Elian een boodschappenmandje moest pakken, dook hij in elkaar.</span></p><p><span style="font-family: inherit;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKfFbpSXYjVciIbRjIITxhsrUmzBlAqU11qzuz-UCQFvM3Ucgn_kcgfIPejqFu7GfkzD-K6tWmkGV__LcvjnVVwnPuk-I0FtAds9dNPI8iTYKN0mVinm8zWI8b8_HkTZDIJI1NVOWRuI3L/s800/error-brick-toys.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="508" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKfFbpSXYjVciIbRjIITxhsrUmzBlAqU11qzuz-UCQFvM3Ucgn_kcgfIPejqFu7GfkzD-K6tWmkGV__LcvjnVVwnPuk-I0FtAds9dNPI8iTYKN0mVinm8zWI8b8_HkTZDIJI1NVOWRuI3L/s320/error-brick-toys.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: inherit;"><br />Dat was dus veel te plotseling! Rowan kan misschien spontaan ergens een boodschapje doen (maar zelfs dat vraag ik me af), Elian kan dit absoluut niet. Onze gezinsleden weten dat als Elian zegt dat hij niet weet of je iets moet doen, het dan niet doorgaat, of, in het meest gunstige geval, dat het toch kan, maar alleen als Elian eerst een poos de tijd krijgt om aan het idee te wennen.</span><p></p><p><span style="font-family: inherit;">Ik stel voor dat de begeleider in zijn eentje de boodschappen doet en Elian vertelt dat hij dat gaat doen, in de hoop dat hij daarna de rest van de planning op kan pakken, omdat die dan weer loopt zoals normaal.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">De begeleider doet zoals afgesproken en benoemt alles naar Elian. Hij zegt ook dat het kantoor vlakbij is en dat ze dus maar een klein stukje hoeven te fietsen.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Elian blijft ineengedoken zitten, niet aanspreekbaar.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">De begeleider geeft hem de tijd, maar om half acht besluit hij toch maar met hem naar huis te fietsen.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Om tien voor acht komt Elian binnen. Hij strekt zijn armen naar me uit en ik geef mijn grote kleine jongen, die boven me uittorent, een dikke knuffel. Ik voel hoe koud hij is. Geen wonder, na een uur stilzitten buiten, want hij loopt nog steeds in zijn zomerjas! (De overgang naar een nieuwe winterjas is ook pittig.)</span></p><p><span style="font-family: inherit;">'De route was heel anders!' roept hij uit.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">De begeleider had me inderdaad gevraagd hoe hij moest fietsen, maar ik weet niet welke route de vorige begeleider fietste. Elian kon het ook niet uitleggen, maar hij had wel door dat ze langs andere wegen fietsten.<br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;">'Het was er veel drukker!' vervolgt Elian. 'En toen gingen we ook ineens boodschappen doen bij een andere winkel!' </span></p><p><span style="font-family: inherit;">'Och jee, dat is ook veel te veel,' zeg ik. 'Je bent helemaal verkleumd! Doe je handen maar onder een lauwe kraan, dan warm ik boerenkool voor je op. Ik had per ongeluk toch voor je gekookt.'</span></p><p><span style="font-family: inherit;">De begeleider besluit thuis te eten en Elian krijgt lekker warme boerenkool.</span></p><p><span style="font-family: inherit;">Een mogelijk toekomstig doel voor Elian: leren om naar verschillende supermarkten te gaan. Voorlopig is dat echter nog een brug te ver, gewoon boodschappen doen is al lastig genoeg. </span></p><p><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p><span style="font-family: inherit;"><br /></span></p><p><br /></p>Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-59217294999235623162018-06-28T08:33:00.000-07:002018-06-28T08:33:24.180-07:00Nieuwe schoenen kopen<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikDeSuiZqwbu9cZHXhf75esO9tDblFodZp1rwK9Cg4ifzZVCydiKdcongdYhmrchLY4mPCrja3SfMKp_tw1pRu_2-oQl7pP980ykHB-T7Mf6yVk2f0G7u2iP9dyt09KuS8By7VMAbIW2Ag/s1600/20180628_171624.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikDeSuiZqwbu9cZHXhf75esO9tDblFodZp1rwK9Cg4ifzZVCydiKdcongdYhmrchLY4mPCrja3SfMKp_tw1pRu_2-oQl7pP980ykHB-T7Mf6yVk2f0G7u2iP9dyt09KuS8By7VMAbIW2Ag/s200/20180628_171624.jpg" width="112" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dit soort schoenen <br />kocht ik altijd</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormal">
Nieuwe schoenen voor Elian kopen is altijd heel lastig
geweest. Toen hij nog klein was, kocht ik altijd schoenen op voorraad. Hem
meenemen naar de winkel was namelijk nooit een succes. Voordeel was dat ik ze kon
kopen als ze in de aanbieding waren. Ik kocht altijd ongeveer hetzelfde model,
omdat hij dat gewend was, zowel qua uiterlijk als hoe ze zaten.</div>
<div class="MsoNormal">
Op een gegeven moment kon dat echter niet meer. Zo hadden Elian
en Rowan eens dezelfde maat, maar pasten ze absoluut niet dezelfde schoenen.
Elians voeten zijn een beetje bijzonder: heel smal en lang, met een hoge wreef.
Ook zit bij zijn linker voet de teen naast de grote teen over de grote teen
heen. Hij moest dus echt fysiek mee, maar dat bleef altijd zeer lastig.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De laatste keer dat we schoenen kochten, ging het weer niet
goed. Zijn voeten moesten gemeten worden, omdat hij erg gegroeid was. Toen hij
op het apparaat stond, leek hij zijn tenen in te trekken. Daar zei ik iets van.
Hij werd heel boos: ‘Ik sta normaal!’ Even later wilde hij wel sandalen passen,
maar ook bij het passen trok hij zijn tenen terug. Voorzichtig zei ik hier iets
over, noemde dat hij dat misschien vaker doet, waardoor hij eraan gewend is dat
zijn voeten in die stand staan. Hij smeet de sandalen weg en ging ineengedoken
in het gangpad zitten. Die keer heb ik hem maar gelaten en dezelfde schoenen
die ik voor Rowan kocht, ook voor Elian gekocht. Thuis zou hij ze rustig kunnen
passen. Als ze niet zouden passen, zou ik een andere keer wel weer naar een
schoenenwinkel gaan, want op dat moment zou het toch niet meer lukken.<o:p></o:p></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Cvlx7d6oK_kMwd9XtzEjz4gRN-TZazoLoWr7lRyeQN_Pfp0goRzDqoVHp-FFpqAxJvgECOgkPyRQKpmYQxZSR_aNeymId-lJU_6kGEx41_u30VwjbnE1suIbY-fSzbUAlZaMIZ1T0EdH/s1600/20180628_171634.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8Cvlx7d6oK_kMwd9XtzEjz4gRN-TZazoLoWr7lRyeQN_Pfp0goRzDqoVHp-FFpqAxJvgECOgkPyRQKpmYQxZSR_aNeymId-lJU_6kGEx41_u30VwjbnE1suIbY-fSzbUAlZaMIZ1T0EdH/s200/20180628_171634.jpg" width="112" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zijn sandalen</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal">
Gelukkig bleken de schoenen thuis te passen. Hij beweert
zelfs dat ze nog steeds passen, maar dat kan bijna niet echt zo zijn. Ze zijn
namelijk maat 38 en de sandalen maat 39 die hij nu draagt <o:p></o:p></div>
ontlokten de moeder
van een klasgenoot, die de klasgenoot bij ons thuis kwam halen, de opmerking: ‘O,
die sandalen passen niet echt meer!’ Dus ik was Elian er alweer een paar dagen
op aan het voorbereiden dat we nieuwe dichte schoenen zouden moeten kopen. Ik
zei er ook al bij dat het type schoenen dat hij zijn hele leven heeft gehad, er
waarschijnlijk niet meer zou zijn in zijn huidige maat.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjysEdxKvqnwvN9P05zf6eJPoNZb0KSd-etB-CujVGRd0UG5GyJuTIgldYBBiKlFqVy3AfLWv__OvUP78Rwdu8ITKLgmlY5-uFprnjVYNJv-hDU8Ffu2RlLMG5TTL-aiaUShpzQzAAMOSP/s1600/Schoenmaat+meten+apparaat.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="348" data-original-width="145" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjysEdxKvqnwvN9P05zf6eJPoNZb0KSd-etB-CujVGRd0UG5GyJuTIgldYBBiKlFqVy3AfLWv__OvUP78Rwdu8ITKLgmlY5-uFprnjVYNJv-hDU8Ffu2RlLMG5TTL-aiaUShpzQzAAMOSP/s200/Schoenmaat+meten+apparaat.jpg" width="83" /></a>Dus vanmiddag togen we naar de Scapino. Elian werkte heel
goed mee. Bij het meten van zijn maat, bleek hij zelfs al maat 40 te hebben! In
deze maat zochten we schoenen die hem aanstonden. Hoewel hij er enorm van
baalde dat het allemaal veterschoenen waren (hij kan nog geen veters strikken,
omdat hij altijd schoenen heeft gehad met klittenband en wij de energie om hem
te leren veters te strikken dus liever aan andere zaken besteedden), maar paste
de paren braaf. Echter, de schoenen bleken allemaal vooraan vrij strak te
zitten. Kinderschoenen hebben vooraan vaak nog een soort verhoging. Vanaf maat
39 is dat niet meer het geval. Iedere keer deed zijn teen die over zijn grote
teen zit erg zeer. Dat de teennagel op die teen ontbreekt helpt ook niet.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na het passen van zeker vijf paren (een record!) begonnen we
te vrezen dat het wel eens niet zou kunnen lukken. Ik vertelde een schoenenverkoopster
over Elians voeten en vroeg of zij een oplossing wist. Zij vertelde dat Elian
naar de dokter zou moeten en dat hij dan waarschijnlijk naar een orthopeed verwezen
zou worden. ‘Ik ga niet naar de dokter!’ gilde Elian. De verkoopster babbelde
nog wat door en zei dat dat toch wel zou moeten, maar Elian raakte steeds meer
overstuur en liep weg. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De zoektocht naar schoenen hebben we eerst dus maar
opgegeven. We moesten nog een boodschapje doen en daarna hebben we een ijsje gekocht,
want ik had Elian een ijsje beloofd als hij goed zijn best zou doen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwg5Yn2Jcf2LfvYt9rhB2ZWIN3LBGkgUOXaI4XCwKBOw_1rfoIO3UP3W00AQhMA1hu-tpZM00p9LucoMUH37h_8EnXwav3t5tXAJHPWGtNcx-VEE4j4FFgSQjWZ-UJziapBw6OewxPl9S/s1600/dokter.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCwg5Yn2Jcf2LfvYt9rhB2ZWIN3LBGkgUOXaI4XCwKBOw_1rfoIO3UP3W00AQhMA1hu-tpZM00p9LucoMUH37h_8EnXwav3t5tXAJHPWGtNcx-VEE4j4FFgSQjWZ-UJziapBw6OewxPl9S/s200/dokter.png" width="200" /></a>Onderweg naar huis vroeg ik Elian of ik een blog mocht
schrijven over vanmiddag. Dat mocht wel. ‘Over hoe het ging met het kopen van
schoenen en dat je dus naar de dokter moet,’ legde ik nog uit. ‘Ik ga niet naar
de dokter!’ riep hij.</div>
<div class="MsoNormal">
Voor het eerst in zijn leven werkte Elien dus fantastisch
mee met het kopen van nieuwe schoenen en toch lukte het niet om met een nieuw
paar thuis te komen. Nu moeten we hem laten wennen aan het idee van naar de
dokter gaan. Ik denk dat ik maar eens ga googelen wat hulpmiddelen zijn bij
voeten zoals die van hem. Zorgen dat Elian nieuwe schoenen krijgt, zal weer net
zo moeizaam gaan als vroeger.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-18212119596750570832018-05-15T02:17:00.001-07:002018-05-15T02:17:57.932-07:00Gek van mezelf<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuwJ8oTwgsT-ZfUrwsL9fJXgnv6oOPHhD9DhRMbda7hTfL9HhIXJb4d-kc-xKLB0omRkyign2L58ltQ_Ucwi2fQoVCWSDbgbm850aO-5EkwrWDox5Ulli9QnQ1tvk_BbJQN2Ry_5XKWgKX/s1600/Externsteine.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="522" data-original-width="392" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuwJ8oTwgsT-ZfUrwsL9fJXgnv6oOPHhD9DhRMbda7hTfL9HhIXJb4d-kc-xKLB0omRkyign2L58ltQ_Ucwi2fQoVCWSDbgbm850aO-5EkwrWDox5Ulli9QnQ1tvk_BbJQN2Ry_5XKWgKX/s320/Externsteine.png" width="240" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Dit weekend gaan Martin en ik maar liefst drie nachten samen
naar Duitsland! We kijken er als sinds de herfstvakantie naar uit. Deze
prachtige rotsen (de Externsteine) gaan we in het echt bekijken. Verder gaan we
veel wandelen en genieten van de natuur.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
In Duitsland verblijven we in een huis van een ander gezin,
dat dit weekend in ons huis komt. Ideaal! Niet alleen voor ons kleine budget,
maar ook omdat we elkaar tips kunnen geven over de omgeving en dingen die er te
doen zijn. Ook hebben we veel ruimte en kunnen we elkaars spullen gebruiken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Iets minder ideaal is mijn eigen houding ten opzichte van
hoe we ons huis moeten achterlaten: ik ben veel te perfectionistisch. Ik weet dit
donders goed en kan heel goed rationeel bedenken wat ik wel zou moeten doen qua
voorbereidingen en wat echt super overdreven is. Maar ja, de ratio verliest het
helaas nogal eens van het gevoel …</div>
<div class="MsoNormal">
Toen de kinderen klaar waren om naar school te gaan, ging ik
vanochtend weer naar bed. Ik slaap de laatste tijd niet zo goed en was dus erg
moe. Toch lukte het me absoluut niet om te slapen. Naast de somberheid die ik
voelde (heel gewoon tegenwoordig ’s ochtends, maar de oorzaak is niet geheel
duidelijk: de overgang? Een lichte depressie met dagschommelingen? Een
naderende burn-out?) was ik angstig en gespannen, om alles wat ik nog “moest”.
Mijn ratio redeneerde bijna alles weg en wist ook dat er zelfs genoeg tijd zou
zijn om alles te doen wat ik wilde doen, én nog voldoende rust te pakken. Maar
in bed was mijn rust ver te zoeken, dus ik stond op en ging aan de slag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De friteuse, koelkast en ramen van binnen en buiten zijn de
afgelopen dagen al gedaan. Normaal gesproken houd ik de dingen best wel schoon.
Je zult bij ons thuis vaak een rommeltje aantreffen, met al die ADHD’ers die in
ons huis lopen, maar vies zal het er niet zijn. Ik ben zo iemand die we wc’s
altijd bijhoudt en ze rustig kan tonen aan onverwacht bezoek (dat we nooit
hebben <span style="font-family: "Segoe UI Emoji",sans-serif; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol-ext; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: "Segoe UI Emoji";">😊)</span>. Vegen en dweilen onder de bank is geen
grote uitzondering, keukenkastjes van binnen schoonmaken doe ik vaker dan de
gemiddelde burger als ik schoonmaakadviestabellen mag geloven en zelfs de
afzuiger haal ik regelmatig uit elkaar om even flink te soppen. Eigenlijk hoef
ik dus helemaal niets schoon te maken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwraxxCurqb62t8D_KBkTbfalk4O8CHYorRduR4SCQLmQGRyZWdqk8OnFjLJmDlzdlJwXzWoWE6taVFILBZk3WBtzr4nA4gyuX20dBUhOtmwprszcTLfWNcxRleEEOhOQX-lDBV3os_ne6/s1600/20180515_110024.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwraxxCurqb62t8D_KBkTbfalk4O8CHYorRduR4SCQLmQGRyZWdqk8OnFjLJmDlzdlJwXzWoWE6taVFILBZk3WBtzr4nA4gyuX20dBUhOtmwprszcTLfWNcxRleEEOhOQX-lDBV3os_ne6/s320/20180515_110024.jpg" width="320" /></a>Toch doe ik, naast de dagelijks terugkerende klusjes zoals
de afwasmachine uit- en inruimen en wassen vouwen, spullen in de wasmachine die
ik hoogstzelden was (het tuinstoelkussen waar zonnebrandcrème in zit dat er
helaas niet uit komt; de deurmatten; wc-kleedjes) en sta ik <o:p></o:p></div>
keukenkastjes van
binnen schoon te maken. Wel alleen de kastjes die echt wat vies zijn, wat ik al
heel knap van mezelf vind. Ik word tamelijk gek van mezelf, maar ik weet dat ik
nog gekker zou raken als niet zou toegeven aan die schoonmaakdrang.<br />
<div class="MsoNormal">
Ideaal, zo’n huizenruil. Het zou nog idealer zijn als ik er
wat normaler mee om zou kunnen gaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-42826165678623221702018-04-05T04:31:00.003-07:002018-04-05T04:31:41.851-07:00Wat schort eraan?<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoiEMXu6KbIxJ5yCt2o2cZPP9PbPDomm0KrdRnzNMPlYrqB6tX0kihXO96f9QlKlxTMzxDupNjflLVT6sXEn6f6xTHaxrQgPrwEFha_kVn3Xokzm9CGCFEKXM7qsxFVy1XaxSQUhZJwmde/s1600/MT-D20130113T171534.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoiEMXu6KbIxJ5yCt2o2cZPP9PbPDomm0KrdRnzNMPlYrqB6tX0kihXO96f9QlKlxTMzxDupNjflLVT6sXEn6f6xTHaxrQgPrwEFha_kVn3Xokzm9CGCFEKXM7qsxFVy1XaxSQUhZJwmde/s200/MT-D20130113T171534.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Van kleins af aan hield Elian ervan om zich een beetje gek
te verkleden met bijvoorbeeld een pet, hoed, zonnebril, gehoorbeschermers en soms
een maillot. Hij had echter grote problemen met dingen die niet aan het lichaam
hoorden. Dat leverde problemen op als hij ergens een polsbandje moest dragen of
een stempel op zijn hand moest. Martin en ik kregen dit niet voor elkaar. Nette
kleren voor een speciale gelegenheid of <span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">ü</span>berhaupt kleding van ander materiaal
dan hij gewend was, hoefden we niet te proberen Ook de overgangen van zomer-
naar winterkleren en naar nieuwe schoenen waren altijd een ramp. Dit laatste
gaat tegenwoordig wel beter, omdat hij inmiddels zowel gewend is aan t-shirts
met korte en lange mouwen en korte en lange broeken. Zijn schoenen draagt hij
tot ze hem echt zeer doen en dan wil hij wel een nieuw paar.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Begin november kreeg ik een mail van Elians mentor. Elian
had geweigerd een schort aan te doen tijdens de kookles en was naar de
meldkamer gestuurd. Hoewel wij bij de intake al hadden aangegeven dat het
dragen van een schort lastig zou zijn, moest hij zich wel houden aan de regels
van school. Het dragen van een schort was verplicht. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vroeg Elian hoe het dan eerder bij de kooklessen was
gegaan. Dit was toch niet zijn eerste kookles? Nee, het was de derde. Bij de
eerste twee lessen had Elian geweigerd het schort om te doen en mocht hij
gewoon meedoen, maar bij de derde les zei de docent dat het schort nu wel aan
moest. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Had de docent van tevoren gezegd dat het deze keer toch
moest?’ vroeg ik. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Nee, ik moest het gewoon ineens aan,’ antwoordde Elian. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Maar dat werkt dus niet bij een kind met autisme, dat kun je
niet plotseling zeggen dat het iets moet doen. Dat is zelfs al lastig met
dingen die het kind wel kan en wil!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDeqdamnd_Vu1hhtR9md8VU2dTB7QgLjPlzWJ26Kvr6XcqmTZeZ5wvqYU_cLAZk5L4Y2r9P63judAqSbEnj3P0R0wLoxmSU6AWJM3SbcmamHSXQ638zwDT0geRZV9bU5qDDXsn_6xVdaap/s1600/20180405_131524.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDeqdamnd_Vu1hhtR9md8VU2dTB7QgLjPlzWJ26Kvr6XcqmTZeZ5wvqYU_cLAZk5L4Y2r9P63judAqSbEnj3P0R0wLoxmSU6AWJM3SbcmamHSXQ638zwDT0geRZV9bU5qDDXsn_6xVdaap/s320/20180405_131524.jpg" width="180" /></a>Bij zijn logeerhuis heeft Elian wel eens een schort
gedragen, dus het was een beetje vreemd dat Elian het schort niet droeg. Hij kon
zelf ook niet uitleggen waarom het zo moeilijk voor hem was. Vermoedelijk was
het de combinatie met alle andere prikkels tijdens het koken die het lastig
maakte. We vertelden hem dat hij niet per se het schort van school aan hoefde.
Hij mocht kiezen of hij een schort van thuis wilde, van het logeerhuis, of een
geheel nieuw schort. Een lastige keuze voor hem, dus een dag voordat hij weer
koken had, beslisten wij voor hem dat we een nieuw schort kochten. Hij wou
absoluut niet mee, ook al had hij dan geen inspraak in onze aankoop. We schaften
een neutraal</div>
grijs schort aan.<br />
<div class="MsoNormal">
De kooklessen zijn ongeveer om de twee weken, wat het lastig
maakte om Elian eraan te laten wennen. Elke keer dat hij de les had, gaven we
het schort mee, maar het bleef onaangeroerd in zijn tas liggen. Iedere keer werd
hij naar de meldkamer gestuurd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Eind november hadden we het “driehoeksgesprek” op school:
een standaard gesprek tussen ouders, kind en mentor. Allemaal punten werden
besproken, onder meer het schort. De docent wilde Elian eigenlijk wel zonder
schort laten koken, maar de mentor vond dat geen goed idee en wilde toch
proberen Elian nog zo ver te krijgen. Met in ons achterhoofd dat Elian volgend
jaar beschermende kleren aan moet als hij bijvoorbeeld moet lassen, gingen wij
akkoord. Als we dit jaar niet voor elkaar zouden krijgen dat hij een schort aan
doet, wat zouden we dan volgend jaar doen moeten doen? Lassen zonder
beschermende kleding kan écht niet!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Halverwege december mailde de mentor weer. In overleg met de
autismespecialist was besloten dat Elian nog steeds naar de meldkamer gestuurd
werd, als hij zijn schort weigerde. Dit was dan ook weer gebeurd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Wij zetten een beloning in: als Elian het schort aan deed, mocht
hij die avond beslissen wat we aten. Het hielp helemaal niets. Elian zat
consequent tijdens de kooklessen in de meldkamer. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Halverwege januari kreeg ik weer mail, want het schort was
niet het enige wat Elian weigerde. Voor gym moest hij 24 uren een fitbit om (een
soort horloge dat allerlei lichamelijke dingen registreert) en bij techniek
soms een veiligheidsbril op. Beide wilde hij niet doen. Toevallig wilde ik
diezelfde dag mailen om een gesprek aan te vragen. Wij hadden het met de systeemtherapeut
waar Martin en ik bij lopen gehad over het “schortprobleem” en wilden graag een
gesprek met hem erbij.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Begin februari hadden we op school een overleg waar onze
systeemtherapeut en van school de mentor, orthopedagoog en ondersteuningsco<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">ö</span>rdinator
bij zaten. Een stagiaire werd ge<span style="mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">ïntroduceerd. De systeemtherapeut benadrukte dat
het voor Elian goed zou zijn als hij een mate van controle zou hebben. We besloten
hem een keus voor te leggen: hij mocht het schort dragen tijdens de kooklessen,
maar hij mocht ook kiezen voor een alternatief, zoals altijd dezelfde longsleeve,
of een shirt met korte mouwen over zijn longsleeve heen. De stagiaire werd zijn
vaste aanspreekpunt voor als hij zou vastlopen. Hij zou eruit gestuurd worden
als hij iets weigerde te doen, maar dat zou geen verdere consequenties hebben.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
Toen we dit ’s avonds met Elian bespraken, begon hij erover
dat hij het zo lastig vond dat met koken de tafels altijd op verschillende
plekken stonden. Hij wou graag een vaste plek. Dit had hij nooit eerder verteld
en kon zeker een rol spelen bij zijn weigering. We namen contact op met school,
die direct een vaste plek voor Elian regelde.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Elian koos het t-shirt met korte mouwen over zijn longsleeve.
Dit werd doorgegeven aan school en wij bereidden Elian goed voor. We hadden
goede hoop dat het ging lukken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De eerste<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>les dat
Elian het shirt mee had, zei de docent twee zinnen tegen hem, maar niet over
het shirt, en ging daarna verder met zijn les. Elian durfde het shirt niet zo
maar aan te doen. Hij zat de hele tijd, twee lesuren, op een krukje niets te doen
…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We bespraken dit met Elian en vertelden hem dat hij gewoon
het shirt aan kon doen, op het moment dat de andere kinderen hun schort aan deden.
School vroegen we of de docent even aandacht aan Elian kon schenken, omdat dit
zo moeilijk voor hem was. De stagiaire werd ingezet, zij zou Elian helpen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het bleek dat Elian het ook lastig vond om het shirt aan te
doen in het bijzijn van de andere leerlingen. Daarom gaat de stagiare op dat
moment met hem naar de gang. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4kjjk35E4xxl2zRXlwKXBCLaGgDYOVyUnam7UeUJiKHhMm8bn0rjBzBxD8M7C23goMQSeO1DfdK_0zvtLFBjEXLANNdTtD6i39gGqMohfwoZh4jQhQvCP_0WII6AxO95XDzKHu9Gj9_vy/s1600/Lego_Ninjago_logo.type.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="229" data-original-width="1024" height="71" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4kjjk35E4xxl2zRXlwKXBCLaGgDYOVyUnam7UeUJiKHhMm8bn0rjBzBxD8M7C23goMQSeO1DfdK_0zvtLFBjEXLANNdTtD6i39gGqMohfwoZh4jQhQvCP_0WII6AxO95XDzKHu9Gj9_vy/s320/Lego_Ninjago_logo.type.png" width="320" /></a>Ondertussen zetten wij een tweede beloning in: als Elian
tweemaal het shirt over zijn longsleeve <o:p></o:p></div>
droeg, zou hij twee Legopoppetjes van
Ninjago verdienen. Hij is groot fan van Ninjago!<br />
<div class="MsoNormal">
Het ging in kleine stapjes. Eerst durfde Elian in de buurt
te zijn van het shirt. Daarna trok hij het als een soort sjaal om zijn hoofd aan.
Verleden week trok hij het shirt voor het eerst aan, de hele tijd dat de andere
kinderen hun schorten droegen! Dat was een hele overwinning. Hij heeft die les
nog niet gekookt. Het bleek dat hij zich erg druk maakte om wat de andere
kinderen zouden vinden en of er wel leerlingen met hem zouden willen koken.
Maar de leerlingen reageerden super, ze gaven hem complimenten, boden hem
hapjes aan van hun deeg of gebakken koekjes en een paar kinderen zeiden dat hij
de volgende keer samen met hen mocht koken. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRTSgrqOC7Pu1_hax1pjPLgKlsc33nrr_Z7Xn7-i_WbTlUdrtIuN30QyGtdX0p29lh0wZeo1T98xlHdNOwH4HgKfKjyHaA8ej618-un1vkJvVwxMMJ2P3vtZ_FYWQGmKCfvy71sUxo0BrJ/s1600/Bord+spaghetti+door+Ditmar+gekookt.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRTSgrqOC7Pu1_hax1pjPLgKlsc33nrr_Z7Xn7-i_WbTlUdrtIuN30QyGtdX0p29lh0wZeo1T98xlHdNOwH4HgKfKjyHaA8ej618-un1vkJvVwxMMJ2P3vtZ_FYWQGmKCfvy71sUxo0BrJ/s200/Bord+spaghetti+door+Ditmar+gekookt.png" width="200" /></a>Gisteren was het zover: Elian heeft het shirt de hele les
gedragen én hij heeft gekookt! Spaghetti met<o:p></o:p></div>
saus. We zijn reuze trots op hem!<br />
<div class="MsoNormal">
En zo zijn wij met het hele gezin enorm blij om iets, waar
andere ouders en leerlingen waarschijnlijk geen seconde over nadenken. <o:p></o:p></div>
<br />Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-46138802370204487332017-12-02T08:05:00.002-08:002017-12-02T08:17:18.340-08:00Sinterklaasobsessie<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwerT0QhIGk7vSyxsAeTC1-2f2mJFP2cGqyZIFq2zITBUaGX8oykJzfxhQc7y69DKO_7ytpAFUP84giQlLjlOQm4EqcG0D9vb7nlUB5_OziLlphqebPa2w-KZYibvyKJV2Uh0ojsOWm35p/s1600/cadeaus+20+september+2017.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="960" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwerT0QhIGk7vSyxsAeTC1-2f2mJFP2cGqyZIFq2zITBUaGX8oykJzfxhQc7y69DKO_7ytpAFUP84giQlLjlOQm4EqcG0D9vb7nlUB5_OziLlphqebPa2w-KZYibvyKJV2Uh0ojsOWm35p/s320/cadeaus+20+september+2017.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Deze cadeaus had ik 20 september 2017 al ingepakt</td></tr>
</tbody></table>
In september begint het voor mij altijd al: dan ga ik op zoek naar de eerste Sinterklaascadeaus. Daar heb ik heel logische redenen voor. Ten eerste koop ik veel via Marktplaats en zijn tweedehands spullen goedkoper in september dan wanneer het bijna Sinterklaas is. Ten tweede heb ik dan langer tijd om te zoeken wat ik wil kopen en dat voor een zo laag mogelijke prijs voor elkaar te krijgen. Ten derde kreeg ik vijf jaar geleden een hersenschudding begin november. Toen had ik nog lang niet alle Sinterklaascadeaus in huis, waardoor ik uiteindelijk met hulp van iemand en met veel pauzes, zittend in winkels, nog cadeaus moest kopen. Dat wil ik nooit weer! Hoewel ik natuurlijk weet dat de kans dat ik ooit nog eens een hele maand uit de roulatie ben vóór Sinterklaas, ben ik toch liever op tijd klaar. Ten vierde koop ik altijd zo veel cadeaus, dat ik wel op tijd móet beginnen, anders krijg ik ze nooit allemaal voor vijf december ingepakt.<br />
Ik koop dus altijd veel cadeaus. We vieren Sinterklaas met onze vijf gezinsleden, met oma Ria en met goede vriend Derk. Meestal koop ik voor iedereen (behalve voor mezelf) ongeveer tien cadeaus. Er gaan vier of vijf per persoon in een zak met kleine cadeautjes, vier of vijf in een zak met middelgrote cadeaus en één in een zak met grote cadeaus. Er zitten vaak ook dingen bij die ik op weggeefhoeken heb gekregen. Die hoeken houd extra in de gaten in deze periode.<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDs7xkVRrLx11dCkDu2bGKdjV50NA7F6Q6Xrqie-501sYkPHt5rRf6RnPVW7twKSYuOcd5ePPn46-nfpW0gALZzZcKObzux29blqID5zs6k-PWhEJwZ2eiqzppYjfgY_LTbYn6Hgn8Wzlw/s1600/20161205_124211.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDs7xkVRrLx11dCkDu2bGKdjV50NA7F6Q6Xrqie-501sYkPHt5rRf6RnPVW7twKSYuOcd5ePPn46-nfpW0gALZzZcKObzux29blqID5zs6k-PWhEJwZ2eiqzppYjfgY_LTbYn6Hgn8Wzlw/s320/20161205_124211.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dit was de hoeveelheid cadeaus die we verleden jaar hadden </td></tr>
</tbody></table>
<br />
Ik heb er natuurlijk ook extreem logische redenen voor dat het om een flinke hoeveelheid cadeaus gaat. Ten eerste krijgen onze kinderen nooit heel grote cadeaus met hun verjaardagen. Als ik ze eens een Playstation of iets anders groots wil geven, dan doe ik dat met Sinterklaas. Ten tweede vind ik het gewoon ontzettend leuk om met ons allen allemaal dingen te krijgen die we leuk vinden (want Martin en ik krijgen ook cadeaus van de andere twee Sinten, en de kinderen kopen óók cadeaus voor iedereen). Ten derde hebben onze gezinsleden het allemaal vaak zwaar. Ik gun ons een gezamenlijk groot feest. En dat lukt, want de kinderen kijken er altijd enorm naar uit. Zo hebben ze later hopelijk op zijn minst één ding van vroeger waar ze met veel plezier aan terugdenken.<br />
Ook heb ik er een goede reden voor dat de cadeaus in de drie zakken zitten. Als kind vond ik Sinterklaas zelf altijd superleuk. Ik vierde het met mijn ouderlijk gezin, met mijn opa en oma en een oom, tante, neefje en nichtje. Maar wat ik het liefste wou, was zelf ook eens een cadeautje uit de stapel pakken en dat geven aan degene voor wie het was. Als ik dat vroeg, kreeg ik echter een strenge blik van opa: alleen hij mocht de cadeaus pakken. Toen ik volwassen was, begreep ik dat mijn opa de cadeaus gewoon eerlijk wilde verdelen, maar dat had ook op een andere manier gekund. Nu zorg ik er dus voor dat iedereen evenveel cadeaus krijgt. We beginnen met de zak met kleine cadeaus en meestal mag de jongste het eerste cadeautje pakken. Degene voor wie het cadeau is, mag het volgende cadeau pakken. Als dat dan weer voor de eerste persoon is, is dat niet zo erg, maar we houden het wel een beetje in de gaten en als iemand al een poosje geen cadeau heeft gehad, dan moet degene die aan de beurt is een cadeau voor diegene uitzoeken. En door de cadeaus in zakken te doen met kleine, middelgrote en grote cadeaus en die zakken op volgorde uit te pakken, wordt voorkomen dat de kinderen met de grootste cadeaus beginnen. Dat werkt prima.<br />
Uiteraard begin ik in september dus aan mijn schema van Sinterklaascadeaus. Hierin staan de namen van de mensen die cadeaus moeten hebben en kolommen voor de grootte van de cadeaus. In het schema staan de cadeaus met de kosten en verzendkosten erachter, in rood als ze besteld zijn, zwart als ze in huis zijn, en groen als ze ingepakt zijn.<br />
<div style="text-align: right;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIk2yv9OSFeCnuFXN9PGRc1solptVM4kZKhMptWDEQVaEdHbLioWfP4535aa1Mmh1nI0GmSP-b5q0H_YXU5sYHbudStqJx9-EICqlEO2Izk8OPTlnyVJSTd8KuHOxsjbNuj8wNMxqfvLBM/s1600/gedichtje.png" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="164" data-original-width="328" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIk2yv9OSFeCnuFXN9PGRc1solptVM4kZKhMptWDEQVaEdHbLioWfP4535aa1Mmh1nI0GmSP-b5q0H_YXU5sYHbudStqJx9-EICqlEO2Izk8OPTlnyVJSTd8KuHOxsjbNuj8wNMxqfvLBM/s320/gedichtje.png" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De laatste zinnen van het gedicht voor Rowan van 2016<br />
(ik ben nu veel beter in ritme!)</td></tr>
</tbody></table>
Cadeaus alleen zou natuurlijk een beetje saai zijn, dus schrijf ik ook elk jaar zes gedichten. Daar kleven enkele zelfbedachte eisen aan. Ten eerste moet het gedicht ongeveer twee kolommen op een A4-tje beslaan. Of nou ja, eigenlijk neem ik me vaak voor de gedichten iets korter te doen, omdat het wel wat lang is voor de kinderen, maar daar slaag ik niet echt in. Dat komt door de tweede eis: het gedicht moet over de ontvanger gaan. Als er iets echt belangrijks is gebeurd (zoals afgelopen jaar dat Marie ziek was en beide jongens naar een andere school gingen), dan moet dat absoluut in het gedicht. Het liefst zet ik er iets in over hobby's en over vriendschappen en eindig ik met iets over het cadeau dat ze krijgen. Ook moet er absoluut humor in. Het lijkt me zo leuk als de kinderen later hun gedichten lezen en dan zeggen: 'Och ja, dat was toen!'<br />
Ik heb dus voor alles wat ik doe rondom Sinterklaas heel logische redenen en het is hartstikke leuk. Maar ook erg druk en mijn eisen zijn wel hoog.<br />
Waarom ik mezelf dit elk jaar aandoe? Simpel: ik ben autist en doe het al jaren zo. Het is mijn (Sinterklaas)obsessie.Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-79668006903724035392017-07-10T10:34:00.002-07:002017-07-10T10:49:24.035-07:00Nieuwe identiteitskaarten<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge7xHOEf9iDW7NuRPKgpO9yo1x98CIg7xQcESRuYKuwtlbpAmOvzp2D71Cf4Ov-mFdhzmtfM3DbQRA4nlbyUmOtEvlBEMTkINVjycmkMyuG_83UZc49vRheYr-XVKWnMyOl2OGOVWWJKZx/s1600/ID-bewijs.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="148" data-original-width="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge7xHOEf9iDW7NuRPKgpO9yo1x98CIg7xQcESRuYKuwtlbpAmOvzp2D71Cf4Ov-mFdhzmtfM3DbQRA4nlbyUmOtEvlBEMTkINVjycmkMyuG_83UZc49vRheYr-XVKWnMyOl2OGOVWWJKZx/s1600/ID-bewijs.jpg" /></a>'s Middags hebben we een afspraak met het gezin bij het gemeentehuis, voor nieuwe identiteitskaarten. <br />
Onze huidige verlopen binnenkort en dit jaar gaan we naar België en Duitsland. Toen we vijf jaar geleden identiteitskaarten haalden, moesten de kinderen allemaal vragen beantwoorden. Dat deden ze niet goed, maar de ambtenaar zei dat ze wel kon merken dat we echt bij elkaar horen. Het is maar de vraag of de kinderen er nu zo gemakkelijk af zullen komen, dus ik bereid ze heel goed voor.<br />
Op de computer laat ik Elian en Rowan foto's zien van de buitenkant van het gemeentehuis, van de zaal waar we moeten wachten en van het loket waar we zullen zitten. Ook vertel ik dat ze vragen krijgen waarmee ze kunnen laten zien dat ze zijn wie ze zijn. Ik geef aan dat ik niet precies weet welke vragen ze krijgen, maar dat het vragen zullen zijn als: 'Wie ben jij?', 'Wat is je geboortedatum?', 'Waar woon jij?' en 'Heb je broertjes en zusjes?' Vragen waarop ze het antwoord weten.<br />
'Als ze vragen waar ik woon, zeg ik: "Op aarde"', zegt Rowan.<br />
'Dat kan,' reageer ik, 'maar ik denk dat ze dan zullen zeggen dat je iets preciezer moet zijn.'<br />
'Meester vroeg mij eens of ik een broertje en zusje had,' vertelt Rowan, 'en ik zei nee. Hij werd best boos en zei dat ik wel een broer en zus heb. En ik zei: "Dat klopt, maar dat zijn geen broertJE en zusJE."''<br />
'Daar heb je helemaal gelijk in,' zeg ik. 'Zeg dat dan maar als daarnaar gevraagd wordt.'<br />
Voor de zekerheid check ik of de kinderen hun geboortedata en onze straatnaam weten. Dat is het geval.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmMo-cV5qJuOzjkV1Rso6ZIbKzEmeY4fOAFEAf1noLM7cVvRJR6mpwHZpA1_uK6vI48sihTX8T6M_2zQMBBW6CrwdTOEL5rdBf11M67_Wlj9R0cHjnvWOJbJQ-awwoTjudoekeHUId6bo1/s1600/Gemeentehuis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="810" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmMo-cV5qJuOzjkV1Rso6ZIbKzEmeY4fOAFEAf1noLM7cVvRJR6mpwHZpA1_uK6vI48sihTX8T6M_2zQMBBW6CrwdTOEL5rdBf11M67_Wlj9R0cHjnvWOJbJQ-awwoTjudoekeHUId6bo1/s320/Gemeentehuis.jpg" width="320" /></a>We gaan op de fiets naar de afspraak toe. Rowan zit achterop, omdat hij een dikke knie heeft en zijn knie zeer doet als hij fietst. Elian zit achterop, omdat het deel waar we in het centrum moeten fietsen altijd erg druk is en Elian verkeerssituaties niet goed kan overzien. We willen graag dat hij zo min mogelijk overprikkeld is, als we bij het gemeentehuis aankomen.<br />
<br />
Voor het gemeentehuis staat een stel dat vermoedelijk pasgetrouwd is, met veel luid juichende mensen om hen heen. Dat is een hoop lawaai voor overprikkelde kinderen! Gelukkig blijkt het in de wachtruimte niet zo druk te zijn. We hebben via internet een afspraak gemaakt en hoeven niet lang te wachten.<br />
De vrouw achter het loket begint bij Martin. Ze checkt zijn geboortedatum, zijn lengte, wil weten waar hij woont en vraagt of hij mijn naam ook op de kaart wil hebben. Dat wil hij. Daarna moet hij zijn handtekening zetten.<br />
Mij worden vergelijkbare vragen gesteld en ook ik zet mijn handtekening.<br />
'Misschien moeten jullie de lengte van de kinderen even meten. Dat kun je daar doen.' De vrouw wijst.<br />
Martin kijkt bedenkelijk. 'Zou dat wel lukken?'<br />
'Laten we het proberen,' ben ik optimistisch.<br />
Marie gaat eerst en hoera, de jongens willen ook wel. Ze zijn natuurlijk benieuwd hoe lang ze zijn!<br />
Het blijkt dat Marie haar naam ook op een papiertje moet schrijven en dat de jongens dat ook moeten. O, jee, daar heb ik niets over gezegd, want dat wist ik niet! Rowan is zeer onzeker over zijn handschrift (dat inderdaad niet erg leesbaar is) en Elian heeft dyslexie, dus of dit goed gaat? Quasi-nonchalant roep ik: 'Jongens, jullie moeten straks even jullie naam schrijven, goed?'<br />
Elian kijkt direct nors en schuift zijn stoel opzij. Rowan duikt weg achter een pilaar. Ik schrik, het zal toch niet zo zijn dat we, ondanks de goede voorbereiding, de identiteitskaarten straks niet voor elkaar krijgen? Ik leg de vrouw achter het loket uit dat de jongens autisme hebben, dat ik ze overal op heb voorbereid, maar dat ik niet wist dat ze hun naam moesten schrijven.<br />
'Het komt goed, hoor, dat is niet zo'n probleem,' stelt ze me gerust.<br />
Elian is aan de beurt. Hij zit op een stoel, met zijn pet op, een boekje van Minecraft te bekijken. Ik zeg dat hij nu moet.<br />
'Wie, wat, waar, wanneer?' zegt hij en hij kijkt alle kanten op.<br />
'Wat is je tweede naam?' vraagt de vrouw.<br />
'Eh, ik weet niet wat u bedoelt. Bedoelt u Elian of Riksten?' vraagt Elian. (Ik blog altijd onder zijn tweede naam.)<br />
'Dat is goed zo, hoor,' antwoordt ze, 'nu heb ik ze beide gehoord. En wat is je verjaardag?'<br />
Elian vraagt weer om verduidelijking: 'Eh, wat bedoelt u?'<br />
'Wat is je geboortedatum?' zeg ik.<br />
Die noemt Elian vlotjes op.<br />
De vrouw probeert nog of hij zijn naam wil schrijven, maar als antwoord kijkt hij boos.<br />
Dan is Rowan aan de beurt.<br />
Hij gaat in de stoel zitten en kijkt naar zijn friemelende vingers.<br />
'Wat is jouw hele naam?' vraagt de vrouw.<br />
Het antwoord blijft uit, ook als ik zeg dat hij zijn tweede naam best weet.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheltrCZae11b1SYEsPUROvqe35fwfS19sKvKXzH07a-oOtyGBLmlu3QlP27Z6l8gEU4XlUW-TXodSGrBBTWfs449SI4OXVIx6yiRl-lOJu3xBup8iV-5ppaSHNC4TVlpQaZOjndSMpvLbz/s1600/aarde.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="655" data-original-width="655" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheltrCZae11b1SYEsPUROvqe35fwfS19sKvKXzH07a-oOtyGBLmlu3QlP27Z6l8gEU4XlUW-TXodSGrBBTWfs449SI4OXVIx6yiRl-lOJu3xBup8iV-5ppaSHNC4TVlpQaZOjndSMpvLbz/s200/aarde.png" width="200" /></a>'Waar woon je?' probeert ze dan.<br />
Hij zegt niks.<br />
Ze herhaalt de vraag.<br />
'Op aarde,' zegt Rowan nors.<br />
'Dat zei hij thuis ook!' roept Marie uit.<br />
'Ja, en ik zei dat je het iets preciezer moest zeggen, hè Rowan?'<br />
zeg ik.<br />
Rowan is stil.<br />
Ik begin me weer zorgen te maken. Waarom antwoordt hij niet?<br />
Het zijn nota bene vragen waar ik hem op heb voorbereid!<br />
'Ik probeer nog iets anders,' zegt de vrouw.<br />
Ze pakt de pasfoto van Marie. 'Wie is dit?'<br />
'Zus,' antwoordt Rowan.<br />
De vrouw pakt Martins foto. 'En dit?'<br />
'Vader.'<br />
Ze pakt Elians foto. 'En wie is dit?'<br />
'Broer!'<br />
Daar neemt de vrouw genoegen mee. Pfoe! We zijn klaar! Op de kaarten van de jongens komt een aantekening dat ze niet in staat zijn hun naam te schrijven ...<br />
'Ze moeten nog wel mee als de identiteitskaarten worden opgehaald,' vertelt de vrouw.<br />
Och, jee, nee toch? Maar gelukkig, dan hoeven ze er alleen maar te zijn, zodat gecheckt kan worden of zij de kinderen zijn die bij de kaarten horen. Dat gaat zeker lukken!<br />
<br />Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-51930509249911282112017-06-30T07:02:00.001-07:002017-06-30T07:03:11.818-07:00Hoera, een nieuwe tafel!Eindelijk hebben we een nieuwe keukentafel! Hoera!<br />
Of niet?<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh58BCd4ajGYkT4FNq46anUowXHwyKtOHBsJF1-MBa2UCwHhyphenhyphenez4A_PBHXHnS3wqpgSXWu-AuFthH6lJluhPMsggOF3eBtx3yh7vmACPIGLpdnA1hQwK2qjmikJYIlrREHBRumbx2ryGu42/s1600/20170625_172752.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh58BCd4ajGYkT4FNq46anUowXHwyKtOHBsJF1-MBa2UCwHhyphenhyphenez4A_PBHXHnS3wqpgSXWu-AuFthH6lJluhPMsggOF3eBtx3yh7vmACPIGLpdnA1hQwK2qjmikJYIlrREHBRumbx2ryGu42/s320/20170625_172752.jpg" width="179" /></a>Al vele jaren hebben we een keukentafel met grijze poten en een melkwitte glasplaat die op witte bovenbalken ligt. Een tafel die we zo mooi vinden, dat we het grijze en witte zelfs al eens geverfd hebben. Maar de tafel heeft een groot nadeel: omdat de plaat er echt in ligt, zit er een paar millimeter ruimte tussen de plaat en de balken eromheen. Daar gaat natuurlijk heel gemakkelijk rotzooi in. Zeker als je kinderen hebt die het niet zo nauw nemen met netjes eten.<br />
Het randje moest dus regelmatig schoongemaakt worden. Door de zware glasplaat was dat een omslachtig gedoe. Het makkelijkst was het om een keukendoek tussen de plaat en de bovenbalken te leggen, een deel van het randje schoon te maken, de doek te verplaatsen en het volgende deel van het randje schoonmaken en die procedure veelvuldig herhalen. Ik werd tamelijk chagrijnig van die terugkerende klus.<br />
We bedachten een oplossing: tijdens de maaltijden placemats gebruiken. Maar de placemats moesten zelf ook schoongemaakt worden, én ze verschoven, waardoor het randje alsnog vies werd.<br />
Een betere oplossing bleek te zijn om een tafelzeil te gebruiken als we aten. Dat werkte prima!<br />
Maar ook dit zorgde voor extra werk, omdat het zeil na elke maaltijd schoongemaakt en opgeruimd moest worden. Kortom: het zeil bleef voortaan altijd liggen. Erg jammer, want onze mooie tafel was dus niet meer zichtbaar.<br />
Het kriebelde. Ik wilde graag een nieuwe tafel. Wel van glas, maar dan niet met een plaat die ergens op zou liggen. Helaas dat zou een (te) grote uitgave zijn die niet tot onze prioriteiten behoorde. Tenslotte "deed" onze tafel het prima.<br />
Tot ik verleden week een reclamefolder doorbladerde en hem zag: een prachtige keukentafel voor slechts vijftig euro! Een bedrag dat ik wel overhad om mijn kriebels weg te krijgen. Ook Martin wilde de nieuwe tafel hebben.<br />
Zondag hebben Martin en Elian hem in elkaar gezet en nu wordt hij dus gebruikt. Er blijken echter <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit9wZ6mcRm3ybIILBpaxTCQ-T3ysY1YANxO9G2Ca0cjcBlG-uoPE29aXKfuvRXulOYJ5owwNs3stESpryKO4zeEyjpFNzoHEL4_9gUCqVO65gVzAZMsc1QXADmUMEB2FIHtV2_6dNEir_u/s1600/20170630_153411.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit9wZ6mcRm3ybIILBpaxTCQ-T3ysY1YANxO9G2Ca0cjcBlG-uoPE29aXKfuvRXulOYJ5owwNs3stESpryKO4zeEyjpFNzoHEL4_9gUCqVO65gVzAZMsc1QXADmUMEB2FIHtV2_6dNEir_u/s320/20170630_153411.jpg" width="180" /></a></div>
twee nadelen aan te zitten, die we er in de reclamefolder natuurlijk niet aan konden zien.<br />
Het eerste nadeel is dat het tafelblad weliswaar ongeveer hetzelfde formaat is als van de vorige tafel, maar de poten zitten veel meer naar het midden toe en zitten ook onder het tafelblad. Hierdoor hebben we veel minder beenruimte. Als Martin eerder van tafel opstond, schoof hij zijn stoel naar achteren en zijn benen opzij. Doet hij dat nu, dan doet hij zich pijn. Hij moet verder naar achteren, anders komt hij tegen een stoelpoot aan.<br />
Nou ja, dat is een kwestie van wennen. Het tweede nadeel is veel erger: de tafel maakt veel lawaai! Nou, ja, niet zelf natuurlijk, maar als je er iets op zet. Met name glazen en bestek. Zelfs als je je uiterste best doet om je glas of bestek zachtjes neer te leggen, klinkt het nog alsof iemand tijdens een diner een speech wil geven. En je best doen om zachtjes te doen is óók niet het sterkte punt van Elian en Rowan.<br />
En dus doet samen de maaltijd nuttigen ons pijn aan de oren, vooral Elian en mij. Krijtje-op-schoolbord-gevoel.<br />
Nu ben ik heel serieus aan het overwegen om de oude tafel toch weer in de keuken te zetten. Dan maar wat vaker het randje schoonmaken ...Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-71875969361811365042016-11-21T10:46:00.002-08:002016-11-21T10:46:47.883-08:00Zwarte Piet moet blijven?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhWWX57hPgfLd_m8rNRuKIYKUdz8qvvn530c291g6Ao8aiiJsHRxJt8FqbgH_kfBv7YYuuzsfg438ZvzwRr4qheRn9Eaepcd6tWJi3fWQLfRUsJPGK97s4C3Aa0xQogveI-JTNpAIiePt6/s1600/Zwarte+Piet.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhWWX57hPgfLd_m8rNRuKIYKUdz8qvvn530c291g6Ao8aiiJsHRxJt8FqbgH_kfBv7YYuuzsfg438ZvzwRr4qheRn9Eaepcd6tWJi3fWQLfRUsJPGK97s4C3Aa0xQogveI-JTNpAIiePt6/s1600/Zwarte+Piet.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ja hoor, daar heb je er weer een die haar mening wil verkondigen
over Zwarte Piet. Moet dat nou echt? Iedereen is het een beetje zat, het
gezeur.</div>
<div class="MsoNormal">
Misschien wel. Maar tegelijkertijd wordt er nog dagelijks
door heel veel mensen hun mening over Zwarte Piet gedeeld. En het jeukt. Het
lukt me niet meer om passief te blijven, om niet te schrijven hoe ik erover
denk. Dat wil ik echter wel onderbouwd doen, want ik heb er heel goed over
nagedacht.</div>
<div class="MsoNormal">
Toen ik voor het eerst hoorde dat Zwarte Piet mogelijk zou
gaan verdwijnen, raakte ik verdrietig. Bij mij staat Zwarte Piet gelijk aan
leuke jeugdherinneringen. Ik was het daar dan ook niet mee eens. In de loop der
tijd las ik vele verhalen over waarom Zwarte Piet zou moeten blijven, maar ook
waarom hij niet zou moeten blijven. Graag neem ik de belangrijkste argumenten die
ik gelezen heb vóór Zwarte Piet met u door.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>We zijn in Nederland
een democratie. De meerderheid van de bevolking wil dat Zwarte Piet blijft, dus
Zwarte Piet moet blijven.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
En als Geert Wilders aan de macht komt en hij zegt dat de
meerderheid van de bevolking vindt dat Marokkanen moeten opzouten, zetten we Marokkanen
dan massaal op het vliegtuig?</div>
<div class="MsoNormal">
Oké, misschien niet het beste voorbeeld, want er zijn vast
mensen die daadwerkelijk vinden dat ze dan op het vliegtuig gezet moeten
worden. Waar ik helemaal niets van begrijp.</div>
<div class="MsoNormal">
Ander voorbeeld. Stel, uw kind wordt op school gepest
vanwege de haarkleur/huidskleur/bril/beugel. U stapt naar de docent om te
overleggen hoe jullie het pesten het beste kunnen tegengaan. De docent zegt:
'Nou, ik heb het met de klas besproken, en een overduidelijke meerderheid
beleeft er veel plezier aan om uw kind te pesten. We zijn een democratie, dus
ik heb gezegd dat de klas er gerust mee mag doorgaan.' Zou u dan niet laaiend
worden?</div>
<div class="MsoNormal">
Met het argument dat de meerderheid beslist, vind ik dat je
in deze kwestie over een ethisch aspect heen stapt.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6RIUeUWolQI40kcUu_3KYjKI1zfME-RyFaPUzplZglQtt3sjszQ-1xj47157DowajrO89ZTRJOqqaMUDmzlum25WhNF3Y4Cyha5F8dT49VgXqsqGTpJojHHlZ57tjbic5TeAlM1f4u52R/s1600/Homoseksueel+huwelijk.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6RIUeUWolQI40kcUu_3KYjKI1zfME-RyFaPUzplZglQtt3sjszQ-1xj47157DowajrO89ZTRJOqqaMUDmzlum25WhNF3Y4Cyha5F8dT49VgXqsqGTpJojHHlZ57tjbic5TeAlM1f4u52R/s200/Homoseksueel+huwelijk.png" width="200" /></a><b>Zwarte Piet is een traditie
en van tradities blijf je af!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Is dat zo? Van ALLE tradities?</div>
<div class="MsoNormal">
Vroeger was het ook traditie dat de man werkte en dat de
vrouw thuis zat om voor het huishouden en de kinderen te zorgen. Hoeveel mensen
willen daar naar terug?</div>
<div class="MsoNormal">
En traditioneel is het huwelijk iets tussen man en vrouw. Je
kon niet met iemand van dezelfde sekse trouwen. Sinds 2001 mag dat pas in
Nederland, omdat de regering van mening was dat homoseksuelen gediscrimineerd
werden.</div>
<div class="MsoNormal">
Sommige tradities kunnen beter niet voortgezet worden, zéker
als er sprake is van discriminatie.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwarte Piet is een
andere "soort".<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Zo zag ik het zelf, toen ik een kind was. Ik had namelijk
donkere kinderen in mijn klas zitten en die vond ik helemaal niet op Zwarte
Piet lijken. Zwarte Pieten waren in mijn ogen mensen die bij Sinterklaas
hoorden en die je maar eenmaal per jaar een paar weken zag. Vriendelijke mensen
die je vaak pepernoten gaven.</div>
<div class="MsoNormal">
Maar ja, ik kon ze wel zo zien, maar ik kan niet verwachten
dat anderen hen ook zo zien en ik kan ze dat zeker niet opleggen. Ik kan niet
voorkomen dat er mensen zijn die donkere mensen met Zwarte Piet associëren en dat er daardoor
vervelende gevolgen zijn.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>'Ik ben een donkere
vrouw en van mij mag Zwarte Piet blijven. Als iemand mij Zwarte Piet noemt,
bedank ik ze voor het compliment. Zo krijgt Zwarte Piet een positieve
associatie.'<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Dit vind ik op zich een heel mooi argument. Echter, hoewel
ik het fijn vind dat deze vrouw het zo ziet, kan ook zij niet van anderen verwachten
dat die het zo zien en het al helemaal niet opleggen. En andere argumenten
tegen Zwarte Piet worden hierdoor, mijn inziens, niet weggenomen.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwarte Piet heeft
helemaal niets met slavernij te maken! Hij was juist tegen slavernij, hij nam
Moren in dienst en betaalde hen voor hun werk.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Als dat zo is, dan was het een verzet tegen slavernij en is
Zwarte Piet in die zin juist wél verbonden aan (de gedachte aan) slavernij. En
de zwarte is de knecht van de blanke. Sommige donkere mensen vinden het niet
fijn daaraan herinnerd te worden.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwarte Piet heeft
helemaal niets met slavernij te maken! Hij is zo zwart omdat hij door de
schoorstenen gaat.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Ah, helemaal prima, dus dan zijn Pieten die roetvegen in het
gezicht hebben ook goed?</div>
<div class="MsoNormal">
Nee, want dan kunnen de kinderen Zwarte Piet herkennen en
dat moet ook niet.</div>
<div class="MsoNormal">
Een gekleurde Piet dan maar?</div>
<div class="MsoNormal">
Nee, want dat ziet er niet uit.</div>
<div class="MsoNormal">
Waarom niet dan?</div>
<div class="MsoNormal">
Oké, laten we wel zijn: ik vind die gekleurde Pieten er ook
niet uitzien. Stroopwafelpiet, regenboogpiet, ze zien er in mijn ogen raar uit.
Maar ik ben dan ook opgegroeid met een pikzwarte Zwarte Piet. Als ik opgegroeid
zou zijn met deze nieuwe Pieten, zou ik ze heel normaal vinden. Dus waarom zou
je er dan zo moeilijk over doen?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLfPB9b-jM3aSdq98yOJMkAtAYhK4743QEFQFWtEML-VHrNRc3_dOJSzwUowocyzBYs4O1SekLaj5dZBQ-U9A3aDfJayfzvLMS-_u-VpKAm3AxBzABcVt1M7Wl5_BJLgAhIimbjwmuWR40/s1600/Oprotten.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="72" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLfPB9b-jM3aSdq98yOJMkAtAYhK4743QEFQFWtEML-VHrNRc3_dOJSzwUowocyzBYs4O1SekLaj5dZBQ-U9A3aDfJayfzvLMS-_u-VpKAm3AxBzABcVt1M7Wl5_BJLgAhIimbjwmuWR40/s320/Oprotten.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Zwarte Piet hoort bij Nederland en als het je niet aanstaat, rot je maar op naar je eigen land!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Waarmee degene die dit argument gebruikt, ervan uitgaat dat alle tegenstanders van Zwarte Piet dus buitenlanders zijn die zich maar moeten aanpassen. Dat is echter niet het geval, er zijn ook donkere mensen die in Nederland geboren en getogen zijn, die voor het afschaffen van Zwarte Piet zijn. Er zijn zelfs blanke mensen die vinden dat Zwarte Piet afgeschaft zou moeten worden. Echt waar!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Met de Zwarte
Pieten-discussie verpest je een kinderfeest! Kinderen willen dat Zwarte Piet blijft!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Naar mijn mening verpest je het kinderfeest als je gaat
demonstreren tijdens de intocht van Sint op een manier waarop kinderen het mee
krijgen - of je nu voorstander of tegenstander bent. Maar van de discussie
hebben kinderen echt geen last, als zij die niet mee krijgen.</div>
<div class="MsoNormal">
Hebben kinderen er last van als Zwarte Piet niet meer zwart
is? Dat lijkt me stug. Een kind maakt het niet uit welke kleur Piet heeft. De
Pieten die een andere kleur hebben, zijn gewoon de nieuwe Pieten. Tenzij de
ouders boos doen over die Pieten, dan kan het natuurlijk wel zijn dat het kind
het niet leuk vindt. Maar het lijkt mij dat het kind het dan met name niet leuk
vindt dat papa of mama boos doet. Kinderen zijn heel flexibel. Als je als ouder
meegaat met de verschuiving en zegt: 'Hé, kijk eens, Sint heeft dit jaar nieuwe
Pieten! In meer kleuren! Wat leuk zeg!' dan vermoed ik dat het kind het
helemaal prima vindt. Zo lang het maar cadeautjes krijgt. Want die traditie
blijft gewoon.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb autisme. Veranderingen zijn nou niet echt mijn
sterkste punt. Diep van binnen zie ik Piet ook het liefst zwart. Maar ik kan
ook heel slecht tegen onrecht. Als een minderheid zich heel rot voelt bij een
traditie, dan vind ik dat heel erg. Dan stap ik graag over mijn egoïstische
standpunt heen en gun ik die mensen een nieuwe traditie. Een betere traditie.
Voor elkaar.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Over een aantal decennia zien kinderen foto's van nu, met
Zwarte Pieten erop, en dan vragen ze: 'Wat zijn dat voor Pieten? Wat hebben die
een gekke kleur zeg!' Want zo gaat dat. Wat je gewend bent, dat is normaal.</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-7555188674945574862016-10-11T02:26:00.000-07:002017-01-24T14:23:01.631-08:00Coming out dag 2016<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1kQYtXT1VaToQP57njzZQ_4LQwm2jJvmmjx18UdB4NzfyQ0cfNeDWnW_p3p8XgerZ1iIrnSRQIAaVbYKTuZPu1KqSZyOaAVVzwkvSYMDofpRSuzW51mfZK8RGZEtmwbROup5_CNtoMHBO/s1600/Regenboog+Trenke.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1kQYtXT1VaToQP57njzZQ_4LQwm2jJvmmjx18UdB4NzfyQ0cfNeDWnW_p3p8XgerZ1iIrnSRQIAaVbYKTuZPu1KqSZyOaAVVzwkvSYMDofpRSuzW51mfZK8RGZEtmwbROup5_CNtoMHBO/s320/Regenboog+Trenke.png" width="154" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Vandaag is het coming out dag 2016. Ik heb daar om verschillende redenen
gemengde gevoelens bij: onbegrip, blijheid en verdriet.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Ergens begrijp ik niet zo goed waarom zo'n dag er moet zijn, en wat er de
bedoeling van is. Zouden homoseksuele en biseksuele mensen deze dag echt
aangrijpen om voor het eerst aan hun omgeving te vertellen over hun seksuele
geaardheid? Omdat dit er de perfecte dag voor is? Een dag waarop andere
niet-heteroseksuele mensen dat ook doen? Zou het daar gemakkelijker door
worden?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Laat ik het eens proberen: ik ben Trenke Riksten-Unsworth, en ik ben
biseksueel. Dat denk ik tenminste. Ik ben nog nooit verliefd geweest op een
vrouw, maar ik heb wel seks gehad met een vrouw en ik voel mij meestal meer
aangetrokken tot vrouwen dan tot mannen. In het dagelijks leven ben ik getrouwd
met een man en heb ik geen seks met vrouwen (behalve dan in mijn dromen). Voor
de mensen om mij heen maakt het dus in de praktijk helemaal niets uit of ik
heteroseksueel ben of biseksueel. Toch? Of wel? Dit is voor het eerst dat ik
het publiekelijk bekend maak. Waarom niet eerder? Nou, omdat ik vind dat het
anderen helemaal niets aangaat op welke sekse ik val. Dat zou net zo
onbelangrijk moeten zijn als of ik mij eerder aangetrokken voel tot iemand met
blond haar en blauwe ogen of iemand met bruin haar en bruine ogen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Ik heb de indruk dat biseksualiteit meer geaccepteerd wordt, zeker als je
een vrouw bent, maar dat weet ik niet zeker. Wat ik wel zeker weet, is dat het
nog lang niet overal geaccepteerd wordt als je homo bent. Toen ik vijftien was,
liep ik vaak hand-in-hand met een vriendin. 'Potten!' werd ons dan wel
nageroepen. Dat kon me niets schelen. Misschien omdat ik geen "echte
pot" was, maar waarschijnlijker omdat het mij worst was hoe anderen over
mij dachten. Echter, dit naroepen gebeurt nog steeds, ook in 2016. Vooral tegen
homoseksuelen wordt geroepen dat ze "flikkers" zijn. Ik lees er
regelmatig over in de artikelen van het COC en word er erg verdrietig
van. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Op mijn achttiende woonde ik tijdelijk bij een homoseksuele meneer in huis.
Hij vertelde mij dat mensen rotte tomaten naar hem gegooid hadden, omdat hij op
mannen viel. Dat vond ik helemaal erg: niet alleen veroordeelden die gooiers de
man, ze behandelden hem ook nog eens heel naar, terwijl hij niets verkeerd
deed. Nou ja, ze vonden hem vast "van de verkeerde kant". Een
uitdrukking waar ik ook van walg. Alsof er sprake is van goed en slecht op het
gebied van seksualiteit. Dat kan natuurlijk wel, als je aan verkrachtingen en
pedofielen die handelen naar hun seksualiteit denkt, maar in het geval van
tieners of volwassenen die naar hun beider genoegen (of meer dan twee, voor
mijn part) seks hebben, dan is dat niet verkeerd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Tot drie jaar geleden was ik trouwambtenaar in de stad Groningen, en merkte
ik de discriminatie van dichtbij. Zo trouwde ik eens twee vrouwen. Van de ene
vrouw waren de ouders afwezig op deze prachtige dag. Die ouders hadden hun
dochter uit hun leven verstoten, omdat zij zich niet zou gedragen zoals God het
wou, zo vonden zij. Dat deed mij al veel verdriet, mensen die hun eigen
kinderen verstoten, en ik kan me niet goed voorstellen hoe dat zou moeten zijn,
als je verstoten wordt om wie je bent. Dat gebeurt nog elke dag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Dat is dan ook een reden dat ik blij ben met de coming out dag 2016. Er
zijn allemaal <a href="http://www.coc.nl/comingoutdag2016" target="_blank"><span style="color: blue; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">activiteiten</span></a> die
aandacht geven aan homoseksualiteit. Het is goed, om daar aandacht aan te
schenken, om mensen er bewust van te blijven maken dat homoseksualiteit
bestaat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Tegelijkertijd is dat ook wat me verdrietig maakt. Dat het nodig is. Nog
altijd. Want Nederland is officieel zo'n tolerante maatschappij, maar dat is
het op dit gebied nog lang niet volledig. En eigenlijk heb ik ook van dat woord
een afkeer in deze context - alsof homoseksualiteit iets is dat
"getolereerd" zou moeten worden. Het zou normaal gevonden moeten
worden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Wat me dan weer blij maakt, is dat ik mijn eigen steentje ga bijdragen om
de maatschappij te leren dat het normaal gevonden moet worden. Samen met mijn
schoonmoeder Maria Riksten-Brouwer schreef ik namelijk het prentenboekgedicht
"Tante Truus trouwt". Het verhaal telt tegen de 70 coupletten en
begint als volgt:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Piens tante Truus gaat trouwen<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">met haar lieve vriendin Marjon<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Hè? Maar dat zijn toch twee vrouwen?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Ze wist niet dat zoiets kon!<br />
<br />
In de rest van de coupletten leert Pien dat vrouwen niet alleen met mannen
kunnen trouwen, maar ook met vrouwen en dat mannen ook met mannen kunnen
trouwen. Ze leert dat twee vrouwen ook een kindje kunnen krijgen en dat dat
anders is, maar niet verkeerd. Verder viert Pien groot feest als haar tante
Truus trouwt!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Bij het boek komen heel vrolijke illustraties van Francien van Lang.
Ongeveer maart 2017 wordt het uitgegeven door uitgeverij Droomvallei. Ik hoop
dat er heel veel boeken verkocht zullen worden en dat kinderen het verhaal
vanzelfsprekend zullen vinden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 13.5pt;">Ik hoop dat er nog veel meer boeken en series zullen uitkomen, waarin
homoseksualiteit voorkomt. Op dat gebied zijn we al op de goede weg. Wat mij
betreft is de eindbestemming bereikt, als mensen homoseksualiteit volledig
accepteren. Wat zeg ik? Als ze homoseksualiteit óók normaal gaan vinden!<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-16599752008965791952016-03-24T04:00:00.003-07:002016-03-24T04:00:29.920-07:00Tikkende tijdbom<div class="MsoNormal">
Maanden geleden wist ik al dat de laatste weken van maart
druk en zwaar zouden worden. In werkelijkheid werd het nog een stuk zwaarder
dan ik kon voorzien.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPCmTuUbWiJzqMFxIPelgz9nsRvnTN0usiFSk_AsDsT_tgsxZdgwd23gkSrvc4GmxvTjC83G_Ow59DkkvqTsPCN5tWqC45TKsaRsPZEK69DaOwaRMQ9HcdXyDIBqoBuuUPWqhzYXBXEu0/s1600/tijdbom.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPCmTuUbWiJzqMFxIPelgz9nsRvnTN0usiFSk_AsDsT_tgsxZdgwd23gkSrvc4GmxvTjC83G_Ow59DkkvqTsPCN5tWqC45TKsaRsPZEK69DaOwaRMQ9HcdXyDIBqoBuuUPWqhzYXBXEu0/s200/tijdbom.png" width="200" /></a>Op woensdag 16 maart zou ik een lezing houden, op zaterdag
26 maart zou ik de boekpresentatie van "Op zoek naar Torrie"
combineren met het vieren van Elians verjaardag. En hoogstwaarschijnlijk zou ik
ook in deze periode van een grote(re) kinderboekenuitgever horen of die mijn
manuscripten uit zou willen geven. Allemaal dingen die mij veel spanningen
opleverden.</div>
<div class="MsoNormal">
En er kwamen meer dingen bij, die ervoor zorgden dat ik een
tikkende tijdbom werd. Ik wist alleen niet wanneer die af zou gaan.</div>
<div class="MsoNormal">
Op maandag 14 maart breng ik Elian en Rowan naar school. Ik
praat even met Rowans juf. Hij voelde zich namelijk niet zo lekker, maar wilde
wel proberen naar school te gaan, dus ik vertel juf dat ze uiteraard kan bellen
als het niet gaat.</div>
<div class="MsoNormal">
Na schooltijd zie ik het al: niet Rowan,maar Elian is ziek.
De meester van Elian had al voorgesteld dat hij mij zou bellen, maar Elian
wilde het graag volhouden tot het einde van de schooldag. Hij ziet er niet uit.</div>
<div class="MsoNormal">
De volgende ochtend voelt Rowan zich weer niet zo lekker.
Omdat hij de dag ervoor bijtrok, breng ik hem toch naar school. Een uur later
word ik gebeld, dat ik Rowan toch maar moet komen halen. Hij hoest zo dat niet
alleen hij, maar de hele klas er last van heeft.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz5IMPhuI5sUlUQaXYfGazpD2Ak_mMWZByswlX9FUfMYnjBtpR6AxbPWc2F9mH6t9z517qTeLhje7yuN6lTmgDn1Shm8H4_o4e65X6Mh0o_Y3GaCmlLaVx15yib9eyf2g9YwIuUm7Sr22u/s1600/publieksacademie.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="58" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz5IMPhuI5sUlUQaXYfGazpD2Ak_mMWZByswlX9FUfMYnjBtpR6AxbPWc2F9mH6t9z517qTeLhje7yuN6lTmgDn1Shm8H4_o4e65X6Mh0o_Y3GaCmlLaVx15yib9eyf2g9YwIuUm7Sr22u/s320/publieksacademie.png" width="320" /></a>Op woensdag werkt Martin thuis, omdat ik de lezing heb. De
lezing is in het kader van de Publieksacademie die georganiseerd wordt door
Dagblad van het Noorden, in samenwerking met Inter-Psy. Een presentatrice zal
eerst een psychiater het woord geven die vertelt over de DSM-5 en diagnoses,
dan vertel ik over voor- en nadelen van diagnoses en daarna zal de
presentatrice ons en een doctor op het gebied van autisme en ADHD ons
interviewen over etiketten. Tot slot mag het publiek vragen stellen. Op het
laatste deel na wordt alles gefilmd. Later zal een compilatie van het geheel
on-line gezet worden. Hoewel ik rationeel heus snap dat ik niets fout kan doen,
ben ik enorm gespannen. Ook omdat ik eigenlijk naar een visagiste had gemoeten,
maar ik ervoor gekozen heb mijn eigen make-up te doen. Ik heb een dikke laag
foundation op mijn gezicht gesmeerd, waar ik me eigenlijk helemaal niet zo
prettig bij voel.</div>
<div class="MsoNormal">
Gelukkig gaat de lezing prima en ben ik de hele tijd gewoon
mezelf.</div>
<div class="MsoNormal">
Op donderdag werkt Martin weer thuis, omdat hij zich niet zo
goed voelt. 's Middags stopt hij ermee, omdat het niet meer gaat.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnqLzRrJg43_AQAXRUG6fnCHOCGzg5dGbI7sdeXKmUExrwWhzxJBQ027MJ7Y9-OdAeM6zuDt4Bl7ywAnlptgZmlDd9pGqVvAZRfZndi6u3E9fUakX9iaIF1KROvvigvG0dum7y-XsJzwi/s1600/Droomvallei.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="78" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnqLzRrJg43_AQAXRUG6fnCHOCGzg5dGbI7sdeXKmUExrwWhzxJBQ027MJ7Y9-OdAeM6zuDt4Bl7ywAnlptgZmlDd9pGqVvAZRfZndi6u3E9fUakX9iaIF1KROvvigvG0dum7y-XsJzwi/s320/Droomvallei.png" width="320" /></a>Ik mail naar Uitgeverij Droomvallei. Er liggen twee
manuscripten van mij bij een grotere kinderboekenuitgeverij. Eén manuscript
ligt er al sinds oktober, want de uitgeverij neemt steeds geen definitieve
beslissing of die het verhaal al dan niet wil uitgeven. Sinds een paar weken
ligt er een tweede manuscript. Beide manuscripten raken aan het thema van de
Kinderboekenweek. Als die grotere uitgever ze alsnog afwijst, is het dus zonde
als ik niet ondertussen gevraagd heb of Droomvallei er iets in ziet. Ik mag de
manuscripten sturen en hoor meteen van de uitgeefster van Droomvallei dat zij
het manuscript dat de andere uitgever al zo lang heeft liggen wel wil uitgeven,
als die grotere dat toch niet wil. Ik mail de grotere uitgever hierover.</div>
<div class="MsoNormal">
En ik krijg mail van een docent van het Friesland College.
Hij en een aantal studenten waren bij mijn lezing en waren onder de indruk. Of ik
een gastles wil komen geven? Ik ben blij dat ze wat aan mijn lezing hadden en
wil graag meer kennis over autisme verspreiden, maar het idee dat ik een hele
les in elkaar moet zetten geeft ook weer spanningen. Ik mail de docent enkele
vragen om beter te weten waar ik aan toe ben.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiULkwLxMuDZUUpTymuT2s7g_8miuCfvjxPXhA1g2LMoMIz55b-JI2hdQZdyhKYiPZe4uFeoqljyTos9ZEXtUMLCWP73Dee6XXcIknaFR1HlhtVhutPJ4NJXcBLciAky_y8lYLowMMxsHqQ/s1600/Ziek.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiULkwLxMuDZUUpTymuT2s7g_8miuCfvjxPXhA1g2LMoMIz55b-JI2hdQZdyhKYiPZe4uFeoqljyTos9ZEXtUMLCWP73Dee6XXcIknaFR1HlhtVhutPJ4NJXcBLciAky_y8lYLowMMxsHqQ/s1600/Ziek.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Op vrijdag meldt Martin zich echt ziek. Ondertussen zijn dus
alle mannen in ons gezin ziek. Ik heb ze voortdurend om me heen en moet ze
verzorgen. Uiteraard doe ik ondertussen ook alle huishoudelijke taken. Tijd
voor mij alleen zit er niet in.</div>
<div class="MsoNormal">
Die vrijdagmiddag stelt Martin voor dat ik licht gezouten
drop haal. Elian gaat namelijk steeds harder hoesten en hij heeft iets nodig om
zijn keel te verzachten. Bij Martin helpt het altijd om op dropjes te zuigen,
omdat de speekselvloed dan meer op gang komt. Zelf vind ik zoute drop niet
prettig bij keelpijn, ik geef de voorkeur aan hoestsnoepjes. Ik heb 's ochtends
al uitgebreide weekendboodschappen gedaan, maar ga weer naar de winkel. Ik kom
thuis met drop, twee soorten antihoestsnoepjes en pepermuntjes. Elian kan
kiezen welke hij het fijnst vindt voor zijn keel.</div>
<div class="MsoNormal">
Ook op vrijdagmiddag ga ik met spoed met mijn schoonmoeder
naar de huisarts. Bij de apotheek komen we een bekende tegen. Ik hoor dat een
vroegere vriendin behoorlijk ziek is.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRng4T6PVDyh8bI4_R2vjJ4FKZxd4Uc9m4EO4gFn6rJLvHDv4ATjswEixk1BYCiSjFe8Fb-8A_POXX2ByYNAkvAwD2_DXZHtaJ2qGOA213KrxjWggM4hwersjgJ75FnjRj5FTU1cOpMro7/s1600/Hoesten.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRng4T6PVDyh8bI4_R2vjJ4FKZxd4Uc9m4EO4gFn6rJLvHDv4ATjswEixk1BYCiSjFe8Fb-8A_POXX2ByYNAkvAwD2_DXZHtaJ2qGOA213KrxjWggM4hwersjgJ75FnjRj5FTU1cOpMro7/s200/Hoesten.png" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Op zaterdagmorgen word ik tweemaal wakker van het gehoest
van Elian. De dropjes en snoepjes helpen nauwelijks. Ik sta op, douche me en kleed
me aan en ga rechtstreeks naar de drogisterij, waar ik hoestdrank koop en pillen
die de weerstand verhogen.</div>
<div class="MsoNormal">
Eind van de ochtend ga ik met Rowan, die een stuk beter is,
naar de voetbalwedstrijd van zijn team. Aan hoe hij voetbalt kan ik wel zien
dat hij nog niet 100 procent is. </div>
<div class="MsoNormal">
Eind van de middag ga ik met Marie naar winkelcentrum
Paddepoel om enkele dingen te kopen. Daarna door naar de verjaardag van een
goede vriend. Daar praat ik met diverse mensen. Vijfmaal per jaar zie ik de meeste
van deze mensen en ik ben oprecht in ze geïnteresseerd. Toch is het vermoeiend
om met ze te praten. Onder meer spreek ik met een vriend die uitgezaaide kanker
heeft over zijn behandelingen ...</div>
<div class="MsoNormal">
Rond zeven uur wil ik naar huis, omdat ik enigszins ongerust
ben over Elian. Het blijkt ook helemaal niet goed met hem te gaan. Hij hoest zo
vol overgave, zoals ik nog nooit iemand heb horen hoesten. Echt als een
blaffende zeehond. Hij huilt de laatste dagen ook regelmatig van de pijn. Normaal
gaan wij nooit met een verkoudheid naar de dokter, maar Martin noemt het woord longontsteking.
Daardoor denk ik eraan dat Elian best eens iets zou kunnen hebben dat ernstiger
is dan een gewone verkoudheid. Ik bel de huisartsenpost.</div>
<div class="MsoNormal">
Een halfuur later word ik teruggebeld. Degene die belt vindt
het een goed idee om Elian te laten checken. Echter, Elian is ondertussen in
slaap gevallen en hij wou natuurlijk ook niet zo plotseling </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxRSMsDLsKmIiyBNscUhdjT0A69M29KUCJ24iZb2-CZGQ3zuyehl7_caUMLM2UG6vOhR0DGDoc_4XpdbMm2fHUhpC1bT4ixDj_23QCY22x3XzVshBlr0A4KI4AXQV1BYaMUq_PvGm4SocQ/s1600/Artsensymbool.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxRSMsDLsKmIiyBNscUhdjT0A69M29KUCJ24iZb2-CZGQ3zuyehl7_caUMLM2UG6vOhR0DGDoc_4XpdbMm2fHUhpC1bT4ixDj_23QCY22x3XzVshBlr0A4KI4AXQV1BYaMUq_PvGm4SocQ/s1600/Artsensymbool.png" /></a></div>
naar de huisarts.
We spreken af voor zondagochtend tien uur.<br />
<div class="MsoNormal">
Die zondagochtend is Elian om half acht wakker. Ik sta op
met hem en bereid hem voor op het doktersbezoek en wat hij kan verwachten. Bij
de dokter blijkt dat Elian ook een oorontsteking heeft. We gaan naar de
apotheek voor antibiotica en daarna nog even bij mijn schoonmoeder langs, omdat
zij vlak bij de apotheek woont en Elian het leuk vindt om bij haar langs te
gaan.</div>
<div class="MsoNormal">
Maandag 21 maart gaat Rowan weer naar school, want hij is
een stuk beter. Dat komt goed uit, want hij moet ook naar de schoolarts. De vorige
keer dat hij naar de schoolarts moest, werkte hij heel slecht mee. Deze keer gaat
dat gelukkig beter. Hij geeft de arts en stagiaire weliswaar geen hand, maar
hij beantwoordt alle vragen en doet wat hem gezegd wordt. Ik ben trots op hem!</div>
<div class="MsoNormal">
's Middags mail ik de grotere kinderboekenuitgever dat ik eind
van de week mijn ene manuscript door Droomvallei zal laten uitgeven, als ik dan
nog niets van hen heb gehoord. Eind van de middag krijg ik mail dat ik de
volgende dag wat zal horen. Daarna ga ik met Rowan naar zijn voetbaltraining.
's Avonds ga ik al vóór half tien naar bed, omdat ik erg moe ben. Echter, als
Martin om half twaalf in bed komt heb k hoogstens een kwartiertje geslapen. De
hele nacht slaap ik beroerd, omdat ik erg gespannen ben over wat die grotere
uitgever zal zeggen en omdat Martin mij viermaal wakker snurkt.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU19ss9AZuFOuNj6jR7nKGM4r5DlLKf0aSt_9TAeNbDDblt2-_l45lWF_8gANmvlqmYrIN0XHFiFYvWwRR9jTXMnf_IAwifUm0kuPwoY4QaBEaRW0ajGQH_x4urcGkGbCnYXJEpKEXuLHc/s1600/Paasmandje.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU19ss9AZuFOuNj6jR7nKGM4r5DlLKf0aSt_9TAeNbDDblt2-_l45lWF_8gANmvlqmYrIN0XHFiFYvWwRR9jTXMnf_IAwifUm0kuPwoY4QaBEaRW0ajGQH_x4urcGkGbCnYXJEpKEXuLHc/s200/Paasmandje.png" width="188" /></a>Op dinsdagochtend ga ik met Rowan mee naar school, omdat ik
mij had opgegeven om te helpen bij de Paasactiviteiten. Ik begeleid steeds drie
kinderen tegelijk bij het maken van Paasmandjes. Dat is </div>
een behoorlijke klus,
waarbij ik mijn ADHD goed kan merken, omdat ik de kinderen steeds in verschillende
fases van het knutselwerk moet helpen.<br />
<div class="MsoNormal">
Om half elf vertelt iemand over de aanslagen in Brussel.
Mijn zwager woont in Brussel. Ik vraag hoe laat de aanslagen waren. Om negen
uur, hoor ik, en ik ben gerustgesteld, want dan was mijn zwager vast al naar
zijn werk, met de auto.</div>
<div class="MsoNormal">
's Middags hoor ik van mijn schoonmoeder dat de vriendin van
mijn zwager en haar dochter maandag naar Spanje waren gevlogen. Dinsdagmiddag
zou mijn zwager ze achterna vliegen. Ondanks dat ik nota bene weet dat ze in
veiligheid zijn, schrik ik alsnog.</div>
<div class="MsoNormal">
Om half vijf krijg ik mail van de grotere
kinderboekenuitgever. Het verhaal dat al langere tijd bij ze ligt, willen ze toch
niet uitgeven. Het andere verhaal heel misschien, als ik het inkort. Of het
wordt uitgegeven hangt dan vooral af van de kwaliteit van andere manuscripten
die ze ontvangen. De ene onzekerheid wordt dus ingewisseld voor de andere.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik kook, haal Rowan op bij Kids At Home, waar ik hem na
schooltijd ook had gebracht en ik ruim de eettafel op.</div>
<div class="MsoNormal">
Woensdagochtend, als ik Rowan naar school breng, veroorzaak
ik bijna een aanrijding. Ik ben moe en in gedachten en Rowan praat tegen me. Ik
rijd zo een rotonde op waar al iemand rijdt die ik voorrang had moeten
verlenen. Gelukkig let die wel goed op en rem ik ook alsnog net op tijd,maar
eigenlijk ben ik een gevaar op de weg.</div>
<div class="MsoNormal">
Als ik thuiskom kruip ik in bed, want ik moet echt
bijslapen. Helaas ben ik al veel te lang op en wil het niet.</div>
<div class="MsoNormal">
Elian is een stuk beter en heeft voor het eerst sinds hij
ziek is weer zijn Concerta gehad. Het lijkt wel een tegenovergestelde werking
te hebben, want hij is juist erg druk en vervelend. Rowan en hij maken
voortdurend ruzie. Ik geef aan dat ik gek van ze word. Martin stelt voor dat ik
naar onze slaapkamer ga. Echter, daar staan alleen een trage computer en een tv
waarop ik live iets kan kijken. Mijn bed wil ik niet in, dan raak ik alleen
maar gefrustreerd dat ik niet kan slapen. Dus probeer ik te ontspannen door en
serie via de digirecorder te kijken. Maar het lukt nauwelijks, door het voortdurende
gekibbel van de jongens.</div>
<div class="MsoNormal">
Elian zit voor straf op de trap als ik mijn mail check en
zie dat een kennis niet naar mijn boekpresentatie komt, omdat hij onverwacht
een crematie van een collega heeft. Ik wil reageren op die mail, maar Martin
stelt me een vraag. Rowan wil bij de buren spelen en Martin vraagt of dat
zonder overleggen kan. Bij de buren speelt namelijk een persoonlijke situatie
waarbij het niet vanzelfsprekend is dat er iemand kan komen spelen als er
ziektes zijn in het gezin. Ik zeg dat Rowan kan overleggen met de buurvrouw of
hij kan komen spelen.</div>
<div class="MsoNormal">
Martin begrijpt mijn antwoord niet. Ik wil de mail
beantwoorden, maar Martin blijft vragen wat ik precies bedoel. Ik herfraseer
mijn antwoord wel driemaal, maar Martin begrijpt het nog steeds niet. Ik snap
niet waarom niet, ben gefrustreerd, voel me machteloos en woedend.</div>
<div class="MsoNormal">
Martin schiet in de lach.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3GfTLO9z2WU0nKRJ9QGTVvD4MS9YCxLt_6MDG8VpRrP3R0uclmxp7DCCwzrMi-9-j_jWJB8G4PktUMswIvEIlDGm8lkiKFaigOe91_ipNKTUSN8vY8xH0Fu1FxrFJe1EihmAgmos1nJfK/s1600/Boos.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3GfTLO9z2WU0nKRJ9QGTVvD4MS9YCxLt_6MDG8VpRrP3R0uclmxp7DCCwzrMi-9-j_jWJB8G4PktUMswIvEIlDGm8lkiKFaigOe91_ipNKTUSN8vY8xH0Fu1FxrFJe1EihmAgmos1nJfK/s200/Boos.png" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ik raak furieus en ontplof! Ik grijp het eerste wat ik te pakken
kan krijgen en gooi ermee. Ik pak de placemats van tafel en gooi ze op de
grond. Ik sla zo hard op de tafel dat mijn handen er pijn van doen. 'Waar haal
jij het gore lef vandaan om te lachen! Zie je dan niet dat ik vet overprikkeld
ben en mij heel rot voel? Klootzak! Klóótzak!'</div>
<div class="MsoNormal">
Martin mompelt iets over dat mijn gedrag intolerabel is en
dat ik maar even moet gaan wandelen.</div>
<div class="MsoNormal">
'Ik ga niet wandelen!' roep ik.</div>
<div class="MsoNormal">
Hij zegt dat het hem toch een goed idee lijkt.</div>
<div class="MsoNormal">
Wandelen, terwijl ik niet weet wat ik met mezelf aan moet?
Voorbijgangers pissig aankijken, mogelijk rare dingen tegen ze zeggen? Dat zie
ik echt niet zitten! 'Ik ga naar onze slaapkamer!' roep ik en ik worstel me langs
Elian, die nog op de trap zit.</div>
<div class="MsoNormal">
Eest ga ik op bed zitten. Ik ben te onrustig om te liggen.
Mijn vuisten zijn gebald, mijn bloed kookt. Pas na een halfuur ga ik liggen.</div>
<div class="MsoNormal">
Een poosje later zet ik een kopje thee, zet alles klaar voor
de maaltijd die Martin moet maken en verschans mij weer in onze slaapkamer met
chocopinda's. Helaas vreet ik te veel als ik overprikkeld ben.</div>
<div class="MsoNormal">
Eind van de middag ga ik weer met Rowan naar voetbaltraining.
Af en toe praat ik wat met een andere ouder. Door de buitenlucht kom ik weer
wat tot rust.</div>
<div class="MsoNormal">
Vandaag zijn beide jongens naar school. Dat geeft mij en
Martin, die nog steeds ziek is, wat ademruimte. Vanmiddag moet Rowan twee vaccinaties.
Ik moet met hem mee, maar ik heb een ernstige spuitjesfobie. Vrijdag en maandag
zijn alle kinderen thuis vanwege Goede Vrijdag en Pasen. Zaterdag is de
boekpresentatie.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Man o man wat hoop ik dat iedereen dinsdag weer beter is.
Dan kan ik dan eindelijk echt ontprikkelen. Want mijn bom staat nog steeds op
scherp.</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-75496867142638094422016-02-08T02:23:00.002-08:002016-03-01T11:40:54.148-08:00Balanceren<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-29GT8PcxhoHnVjZnBrP-ZlrjXUUdHXsuas5g512yBKWxyY5foQyPhmA-sfm60WaKw3QUqT10BOrlEhyphenhyphenn0uQpMfS8I3u7GFg25X56YQLH3XmAsi8Sk6NK5VW8j9OrOILPutF4juG4Ek0B/s1600/Wakker+liggen.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-29GT8PcxhoHnVjZnBrP-ZlrjXUUdHXsuas5g512yBKWxyY5foQyPhmA-sfm60WaKw3QUqT10BOrlEhyphenhyphenn0uQpMfS8I3u7GFg25X56YQLH3XmAsi8Sk6NK5VW8j9OrOILPutF4juG4Ek0B/s200/Wakker+liggen.png" width="192" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Ik lig in bed en ik ben onrustig. Ik MOET slapen, maar het
lukt me niet, omdat ik mijn prioriteitenlijst voor vandaag niet helder krijg. Elke
ochtend maak ik in mijn hoofd een lijst van wat ik die dag ga doen. Er staan dingen
op die ik absoluut moet doen. Daarna volgen dingen die wel handig zouden zijn,
maar die geen wereldramp veroorzaken als ik er niet aan toekom. Soms zet ik er
dan ook nog dingen op waarvan het fijn zou zijn als ik ze zou doen. Hoe verder
ik in de week kom, hoe hoger dingen waar ik eerder niet aan toekwam op mijn
prioriteitenlijst komen te staan.</div>
<div class="MsoNormal">
Vandaag staat de ochtend beginnen met slapen bovenaan mijn
lijst. Elke week duik ik één of twee keer weer mijn nest in, als ik geholpen
heb met de voorbereidingen om de kinderen naar school te krijgen. Anders slaap ik
te weinig. In theorie zou ik 's avonds eerder naar bed kunnen gaan om mijn
slaapuren te maken, maar de kinderen gaan steeds later naar bed en dan is er 's
avonds nauwelijks tijd voor me om nog even rustig te zitten. Vandaar dus de
keus om elke week bij te slapen, om mijn energieniveau hoog genoeg te houden om
de dingen die ik moet doen daadwerkelijk te kunnen doen. Morgen en overmorgen
moeten Elian en Rowan met de auto naar school gebracht worden en direct na
schooltijd om de beurt naar Kids At Home gebracht worden. Op die dagen is het
niet handig om ze door Martin te laten brengen, anders moet Martin 's middags
die taken ook doen en hij moet nou eenmaal zijn werkuren maken. Donderdag pas
bijslapen is geen optie, want ik heb net twee nachten voor mijn doen echt te
weinig geslapen. Dus ik MOET nu slapen.</div>
<div class="MsoNormal">
Maar het lukt dus niet, vanwege die prioriteitenlijst. Ik
probeer er niet aan te denken, probeer rustig te gaan liggen en de slaap te
laten komen, maar de lijst blijft mijn gedachten binnendringen. Zoals de witte
beer, waar je nooit aan denkt, tot iemand tegen je zegt dat je niet aan een
witte beer mag denken.</div>
<div class="MsoNormal">
Op de prioriteitenlijst staan dus altijd dingen die per se
moeten. Vandaag zijn dat:</div>
<div class="MsoNormal">
- de afwasmachine uit- en inruimen.</div>
<div class="MsoNormal">
Dit punt staat er elke dag op en gaat er alleen af als ik
ziek ben, zoals ik de afgelopen ruim anderhalve week was. Toen stond op mijn
prioriteitenlijst: slapen, pillen slikken, eten en beter worden.</div>
<div class="MsoNormal">
- gesprek met Rowans juf hebben.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyS8mICRVb1oHRlgOrsX8GC15TtyaaITuZNU-BDJbV3zSsbzN_sMB7fGkNzM8OPgi6YlSvoUU_3d0Ucnk2sieZinV-rHY0JWaZVVUZnHtr9WguJWSESUPJsRHRvY3GtqZpq3COABAVdbfI/s1600/SBO.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyS8mICRVb1oHRlgOrsX8GC15TtyaaITuZNU-BDJbV3zSsbzN_sMB7fGkNzM8OPgi6YlSvoUU_3d0Ucnk2sieZinV-rHY0JWaZVVUZnHtr9WguJWSESUPJsRHRvY3GtqZpq3COABAVdbfI/s1600/SBO.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Dit punt duurt niet zo lang, er staat een kwartier voor (met
eventueel de mogelijkheid voor het maken van nog een afspraak), maar hij neemt
heel veel energie. Rowan zit sinds dit schooljaar op een
speciaalbasisonderwijsschool. Hij heeft het daar erg naar zijn zin. De insteek
was om hem daar één of twee jaren heen te laten gaan en hem daarna terug te
laten keren naar het reguliere onderwijs, omdat hij eigenlijk te slim is voor
het niveau waarop wordt lesgegeven op deze school. Ik hoop dat juf en de
ambulant begeleider die ook bij het gesprek zit niet gaan zeggen dat hij komend
schooljaar weer naar zijn oude school moet, want volgens mij is dat niet
haalbaar. Hij vindt het zelf ook niet wenselijk. Verder ben ik gewoon benieuwd
hoe het allemaal gaat, want door her en der eens een minuut met juf praten kom
je niet heel veel te weten. Op een gesprekje na toen Rowan net een paar weken
op school zat, is dit het eerste officiële gesprek op deze school.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQxbX6c3jj6H7WGf2f9iCzoVKJCTLsFxQqaALXGST78lhSgK3ApSHk-Ve8TwgLNHGsKFqn42SvVbyQrzlcwySC0uZO4b5ypMsYaLF12ox33DcoeLtahE6FgoaVH2tLEELe3eOkQRoehXe/s1600/volleybal.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJQxbX6c3jj6H7WGf2f9iCzoVKJCTLsFxQqaALXGST78lhSgK3ApSHk-Ve8TwgLNHGsKFqn42SvVbyQrzlcwySC0uZO4b5ypMsYaLF12ox33DcoeLtahE6FgoaVH2tLEELe3eOkQRoehXe/s1600/volleybal.png" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
- vanavond volleyballen.</div>
<div class="MsoNormal">
Door mijn ziekte heb ik tweemaal gemist, dus ik wil er erg
graag heen. Dit staat op maandag altijd hoog op mijn prioriteitenlijst.
Volleyballen is mijn ontspanning. Echter, het kost natuurlijk ook fysieke
inspanning en sinds ik weet dat minimaal één teamlid mij eigenlijk liever uit
het team heeft, geeft het me ook mentale spanningen.</div>
<div class="MsoNormal">
- koken.</div>
<div class="MsoNormal">
Omdat er veel zaken op mijn lijst staan, heb ik soep uit de
vriezer gehaald. Die hoeft dus alleen maar warm gemaakt en gegeten te worden
met boterhammen erbij. </div>
<div class="MsoNormal">
- gevouwen was opruimen.</div>
<div class="MsoNormal">
Zodra het lukte tijdens mijn ziekte, ben ik wassen gaan
doen. Met een gezin van vijf mensen moet je vaak wassen draaien. Omdat ik
verder heel weinig kon, heeft Martin de afgelopen weken al heel veel extra
moeten doen, zoals de kinderen altijd naar school en andere afspraken brengen
en 's avonds koken en de boel weer opruimen. Hij kan echt niet al mijn taken
overnemen, hoe graag hij dat ook wil als ik ze niet kan. Ik heb wel veel wassen
gevouwen, maar de stapels was liggen nog op onze slaapkamer en moeten nog in de
juiste kasten gelegd worden. Op zich is dit niet een heel inspannende en
tijdrovende klus.</div>
<div class="MsoNormal">
- een was vouwen.</div>
<div class="MsoNormal">
Kan eventueel morgen ook nog, maar de schone onderbroeken van
Elian en Rowan verdwijnen de laatste weken steeds op mysterieuze wijze, dus dit
punt komt wel snel heel hoog op de lijst.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dan dingen die niet per se moeten, maar die heel hoog op
mijn lijst staan:</div>
<div class="MsoNormal">
- ik heb twee verhaalideeën waarvoor ik een agent(e) moet zoeken
om researchvragen te </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sR8l0_KAcGg-vtvfT9b0nLgHS7qgutRX_z1QuAp6nMd9qXH-1UvZD_wB4ckVGLQJ21xAvAB92vcJNNbUsZFcCpSKX6xcSM84e5n09_aa0B5ceMk5skYF8LyeoxrlPu8HPLQN0NVQ7Vwb/s1600/politie.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6sR8l0_KAcGg-vtvfT9b0nLgHS7qgutRX_z1QuAp6nMd9qXH-1UvZD_wB4ckVGLQJ21xAvAB92vcJNNbUsZFcCpSKX6xcSM84e5n09_aa0B5ceMk5skYF8LyeoxrlPu8HPLQN0NVQ7Vwb/s200/politie.png" width="168" /></a></div>
beantwoorden. De vragen heb ik al op papier staan, en ook
een A4-tje met uitleg wie ik zoek en waarom dat ik op kan hangen in het politiebureau,
als ik niet direct iemand vind. Ik zou naar het politiebureau kunnen gaan om
dit te regelen. Voor hetzelfde geld kan het zijn dat ik direct naar een
koffiekamer wordt gebracht en dat er al een agent vragen wil beantwoorden. Het
is dus lastig inschatten hoeveel tijd en energie dit zal kosten. Het is wel
iets wat ik heel leuk vind, en leuke dingen moeten ook op de lijst, maar dit is
ook best een beetje spannend. Kunnen de verhaaltjes geschreven worden zoals ik
ze in gedachten heb?<br />
<div class="MsoNormal">
Ik zou ook de research eerst over kunnen slaan en alvast aan
één van de verhalen kunnen beginnen. Leuk, maar intensief.</div>
<div class="MsoNormal">
Waarom staat dit zo hoog op mijn lijst? Dit zou ik toch nog
weken uit kunnen stellen?</div>
<div class="MsoNormal">
Ja, in theorie wel. Maar soms gaat het bij mij met verhalen
zo: ik krijg een idee, dat zet ik in een bestand en daarna denk ik lang slechts
af en toe aan het verhaal. En dan "ineens" gaat het verhaal aan me
trekken, komen er scènes boven, zie ik voor me hoe het verhaal moet gaan
worden. Als het zover is, lig ik er wakker van, het verhaal moet eruit.
Vrijdagavond heb ik al wakker gelegen van deze verhaaltjes. Aangezien slapen
immers erg belangrijk voor me is, staat hiermee bezig dus gaan hoog op de lijst,
want als ik de dingen doe die ik kan doen voor de verhaaltjes, laten ze me 's
avonds met rust.</div>
<div class="MsoNormal">
- feedback geven op het verhaal van een Facebookvriend.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik vind feedback geven op zich wel leuk, maar ik neem het
erg serieus. Het is best een lang verhaal en ik wil feedback geven waar de
schrijver wat aan heeft. Deze vriend heeft recent mijn hele website verbouwd,
zodat die er nu uitziet zoals ik hem wil. Ik ben hem dus zeer erkentelijk. Het
verhaal ligt al een poosje bij me, maar ik kon er nog niet naar kijken door
mijn ziekte. Nu ben ik weer beter en zou ik er in principe de energie voor
hebben. Dit is echter een punt dat ik zeker niet in één keer af kan handelen.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8VkgmDNflO9Hz-bhQA1WFEgE1ZXsAGYZZv8ffmdMjX13EvfxrOvHogncfDiNkpUAGmX5Kgj3rNRqRZPQxgx4Oi2zoyfresJMZfu0jiWU6Pln0aE1fPtcQozeXSW8bF1r7sVdSPlAaptqQ/s1600/pannenkoeken.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8VkgmDNflO9Hz-bhQA1WFEgE1ZXsAGYZZv8ffmdMjX13EvfxrOvHogncfDiNkpUAGmX5Kgj3rNRqRZPQxgx4Oi2zoyfresJMZfu0jiWU6Pln0aE1fPtcQozeXSW8bF1r7sVdSPlAaptqQ/s200/pannenkoeken.png" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
- een blog schrijven over het pannenkoeken bakken van
gisteren. Marie zou dat doen, met een vriendin, maar zij raakte het overzicht
totaal kwijt en uiteindelijk stond ik het te doen, met aanwijzingen van Marie
over welk beleg ik nu weer op de pannenkoek moest doen. Het ging er ontzettend
ADHD aan toe, er waren afleidingen, er was paniek, er werd gegild. Gisteravond
lag ik wakker van hoe ik dit zou beschrijven, ik dacht na over wat er allemaal
gebeurde en waarom we ons zo vreselijk druk maakten. Ik schrijf niet zo vaak
meer op heelbijzonderblogs en dit blog zou weer wat inzicht geven in hoe ADHD
kan werken. Ik vind het goed om mensen af en toe inzicht te geven in (ons gezin
met) autisme en ADHD en schrijven vind ik leuk.</div>
<div class="MsoNormal">
Echter, dit punt kost me zeker drie kwartier tot een uur en
wie leest mijn blog eigenlijk? Zijn er wel mensen die er echt wat aan hebben?</div>
<div class="MsoNormal">
- beneden vegen en dweilen.</div>
<div class="MsoNormal">
Door mijn ziekte is dit zeker twee weken niet gebeurd, dus
de vloer is verre van netjes. Maar deze klus vind ik niets leuks aan en binnen <i>no time</i> is de vloer toch weer vies. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Terwijl ik dus in bed lig, maak ik deze lijst. Ik ga er niet
meer op zetten, want het is 100% zeker dat ik deze lijst niet af kan werken. </div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7iLTo1hDSp1bmpHLXl9FXJZn0w6z-Tt-REOQtAcv-CIwnxxyEFcwrgEdir1xpfzOXLZ_KH2wYm_nEVtLcDXQTjECZCY0K8MkgE3GfZ7TV6e4KylekZwCw3IsQXZAgxIQD-CG2sJZohZT8/s1600/lepels.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7iLTo1hDSp1bmpHLXl9FXJZn0w6z-Tt-REOQtAcv-CIwnxxyEFcwrgEdir1xpfzOXLZ_KH2wYm_nEVtLcDXQTjECZCY0K8MkgE3GfZ7TV6e4KylekZwCw3IsQXZAgxIQD-CG2sJZohZT8/s200/lepels.png" width="181" /></a>Ik denk aan de <a href="http://www.lisanneleeft.nl/de-lepel-theorie-zo-is-het-om-chronisch-ziek-te-zijn/" target="_blank">lepeltjestheorie</a>, waar een Facebookvriendin
recent een link naar plaatste en waar ik al eerder van gehoord had. Het is het
verhaal van een vrouw met Lyme, die een goede vriend uitlegt hoe het voor haar
is om ziek te zijn, aan de hand van lepels. De vriend krijgt twaalf lepels en
hij moet bedenken welke dingen hij op een dag moet en wil doen. Elke activiteit
kost een lepel.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb niet de ziekte van Lyme. Wel weet ik iets van
(chronische) pijn, door mijn laatste twee zwangerschappen, waarbij ik door
bandenpijn vanaf zes maanden zwangerschap in een rolstoel belandde; door de
zware hersenschudding, waardoor ik ruim zes jaar geleden vier maanden uit de
roulatie was; door mijn regelmatig terugkerende menstruele ernstige
hoofdpijn/migraine.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb gelukkig niet altijd pijn en ik heb geen ziekte. Wel
heb ik twee beperkingen, ADHD en autisme, die mij noodzaken om elke dag een prioriteitenlijst
te maken. In de loop der jaren heb ik geleerd alleen de echt noodzakelijke
dingen erop te zetten en daarna pas de zaken die misschien handig zijn. Zo heb
ik elke dag een prioriteitenlijst die ik af kan maken en kan ik een extra goed gevoel
over mezelf krijgen als ik zelfs nog meer doe dan op mijn prioriteitenlijst
staat wat echt moet. Waar ik in het verleden van burn-out naar burn-out ging,
heb ik hiermee een manier gevonden om mezelf elke dag een goed gevoel te geven,
door een lijst te maken die altijd haalbaar is.</div>
<div class="MsoNormal">
Mijn prioriteitenlijst is in die zin wel vergelijkbaar met
de lepels. Ook ik bedenk elke dag wat ik kan </div>
en ik vermoed ernstig dat ik
minder "lepels" heb dan mensen zonder beperkingen.<br />
<div class="MsoNormal">
Vandaag schiet ik wat in de paniek van mijn lijst, omdat ik
hem nooit af ga krijgen. Dingen kunnen wel doorgeschoven worden, maar morgen
staan er weer andere dingen op de lijst die ook per se moeten, zoals boodschappen
doen en Elian naar Kids At Home brengen. Het gaat wel even duren voordat mijn
lijst van vandaag echt af gaat komen. Dat vind ik een vervelend gevoel.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik sta op en ga douchen. Tijdens het douchen haal ik het
blog over het pannenkoeken bakken van mijn lijst af. Ik vervang hem door een
blog over hoe ik elke dag moet balanceren, moet zoeken naar wat ik kan en wat
echt moet. Een blog dat hopelijk meer inzicht geeft in autisme, iets wat ik nog
belangrijker vind dan inzicht geven in ADHD. Het schrijven van dat blog zet ik
op nummer 1 van mijn prioriteitenlijst.</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ik heb er een lang verhaal van gemaakt. Nou maar hopen dat
er mensen zijn die het lezen én die er iets aan hebben!</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-83511145793116838112016-01-22T06:01:00.000-08:002016-01-22T06:01:54.173-08:00De SVB, olé, olé<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Eind 2015 horen Martin en ik dat wij een verantwoordingsvrij bedrag mogen opvragen vanuit het PGB van Elian. Op de website van de SVB zien we wat we daarvoor moeten doen. Het komt er op <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh22LqJcjz_ey6lNZrmWbNFFCewoV9wsLbAtJ4MR_oP_gAGem41K5HOQUdS92B1yUxl2Z3fuyFihi0_Cg1kVgZwK_n9pru8cJmNCS8V-PjAW7qUo_3rJcHwQTqpuiR2jQ0Z7pjZHfaB4VSQ/s1600/SVBlogo_3.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="88" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh22LqJcjz_ey6lNZrmWbNFFCewoV9wsLbAtJ4MR_oP_gAGem41K5HOQUdS92B1yUxl2Z3fuyFihi0_Cg1kVgZwK_n9pru8cJmNCS8V-PjAW7qUo_3rJcHwQTqpuiR2jQ0Z7pjZHfaB4VSQ/s320/SVBlogo_3.JPG" width="320" /></a>neer dat we het aan moeten vragen en dat ik, als vertegenwoordiger van Elian, een handtekening moet zetten en een rekeningnummer moet doorgeven waar het geld op overgemaakt moet worden. Ik vul de papieren juist in, scan ze en verstuur ze digitaal.<br />
Enige tijd later krijg ik bericht. Ik heb een verantwoordingsvrij bedrag aangevraagd, maar ik heb daarbij het rekeningnummer van een hulpverlener doorgegeven en dat mag niet. Ja, Martin staat op de papieren als "hulpverlener". Wij mogen namelijk reiskosten declareren voor de keren dat wij Elian naar zijn logeerhuis brengen en hem weer ophalen. Hiervoor hebben we altijd Martin zijn rekeningnummer gebruikt. Maar Martin is óók de vader van Elian en de echtgenoot van de vertegenwoordiger, dus kom op SVB, kijk eens wat verder dan de strakke protocollen.<br />
Maar hé, wij zijn enorm dankbaar dat wij überhaupt recht hebben op dat geld, dus ik bel er niet achteraan, maar vul opnieuw alle papieren in, uiteraard nu met mijn rekeninggegevens, scan de boel en stuur de formulieren weer digitaal in.<br />
Ook sturen wij eind december een declaratie voor de reiskosten. Wij vragen daar vijftien euro per rit voor, wat wellicht net iets meer is dan het ons kost. De declaratie betreft de maanden juli tot en met december en komt op een totaalbedrag van 195 euro.<br />
Op 6 januari 2016 wordt dat bedrag keurig op Martin zijn rekening bijgeschreven, met het factuurnummer erbij.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyAxk6net01IQ20Ab5j03m_AWQKUoBa5CcvqgAU9qKeApvL8yslejyVbPkisAn3gZUAMMsF1TOdLmM1aifw2DBKyuX2yz6iGERBmTEYwhXWDxkbi99pl9aKhb2FtLtupNupO7SlcsZe_st/s1600/money-1005479_960_720.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyAxk6net01IQ20Ab5j03m_AWQKUoBa5CcvqgAU9qKeApvL8yslejyVbPkisAn3gZUAMMsF1TOdLmM1aifw2DBKyuX2yz6iGERBmTEYwhXWDxkbi99pl9aKhb2FtLtupNupO7SlcsZe_st/s320/money-1005479_960_720.jpg" width="320" /></a></div>
Echter, op 14 januari krijgt Martin nog zes keer 195 euro op zijn rekening bijgeschreven! Bij elke overschrijving staat een maand. Je raadt het al: voor de maanden juli tot en met december van 2015 krijgt Martin ook nog eens 195 per maand! Dus ik bel meteen naar de SVB, want dat geld hebben wij geen recht op. Ik leg uit hoe het zit, dat wij het juiste bedrag al hebben gekregen en dat we het nu nog eens zesmaal hebben ontvangen. De vrouw die ik aan de lijn heb, legt kort iets uit over dat de uitbetalingsprogramma's niet ingesteld zijn op totaalbedragen ineens, maar op maandelijkse bedragen, en dat daar de fout uit voorvloeit. Ik krijg een compliment voor mijn eerlijkheid (bellen andere mensen niet als ze onterecht geld ontvangen? Geen wonder dat het soms zo moeizaam gaat met PGB- en ZIN-toekenningen!) en de vrouw gaat het regelen. Ik hoef verder niets te doen.<br />
Vandaag post van de SVB, zowel voor Martin, dat hij geld moet terugbetalen aan de SVB dat hij onterecht heeft ontvangen, als voor mij, de vertegenwoordiger, een kopie van de brief aan Martin. Wat denk je? Of Martin wel even wil terugbetalen voor de maanden juli tot en met november, ten bedrage van 975 euro.<br />
Neehee SVB, we hebben ZES keer het bedrag te vaak ontvangen! Dus bel ik opniew naar de instantie. Degene die ik nu aan de lijn heb en ik zijn het erover eens dat men vast dacht dat we wel eenmaal het bedrag uitgekeerd moesten krijgen; echter, dat was dus gebeurd en dat had ik ook allemaal aangegeven in het gesprek verleden week! Afijn, ook deze vrouw bedankt me voor mijn telefoontje. We moeten nog geen geld terugboeken, want het bedrag klopt immers niet, dus we moeten eerst weer een nieuwe brief afwachten.<br />
De SVB maakt het je niet al te makkelijk, niet om geld te krijgen, maar óók niet om het terug te geven!<br />
We zijn dus in afwachting van twee brieven van de SVB. Het zal mij benieuwen of het nu goed komt ...Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-61508374660279725122015-12-24T08:15:00.000-08:002015-12-24T08:15:41.586-08:00Het was de middag voor Kerstmis<div class="MsoNormal">
O, jee! denk ik als ik de volgende herinnering lees van een
Facebookvriendin: "Nog even bij de Jumbo geweest voor wat vergeten spul,
wat een drama zeg! Doe ik nooit weer zo op de laatste dag!" Ze schrijft
erbij dat haar dat geen tweede keer overkomt en dat ze alles in huis heeft. Het
is 24 december en ik moet nog boodschappen halen voor kerst. Aangezien er 's ochtends
iemand op bezoek komt, zal ik die echt 's middags moeten halen.</div>
<div class="MsoNormal">
Maar ach, ik heb alle tijd, ik doe het gewoon rustig aan,
denk ik optimistisch.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVXUTydgpgTQ7h5o9jKujjjzqlmWgjOACYWdDvzMRensJ3A_g0XhV5E1zJ3v22AtRWLomgts71voT6DIFWozr7BsWSQE2GO2FNsxlwu-WZrYtphttB0sBI0htynGE8_RmLbQy9F4D0HQJ5/s1600/Aldi.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVXUTydgpgTQ7h5o9jKujjjzqlmWgjOACYWdDvzMRensJ3A_g0XhV5E1zJ3v22AtRWLomgts71voT6DIFWozr7BsWSQE2GO2FNsxlwu-WZrYtphttB0sBI0htynGE8_RmLbQy9F4D0HQJ5/s200/Aldi.png" width="175" /></a>Direct na de lunch vertrek ik voor de boodschappen. Ik start
bij de Aldi, mijn stamwinkel. Daar is het ongeveer net zo druk als anders. Een
medewerker is wel harder aan het werk dan anders, wat hij beaamt als ik erover
begin. Hij groette mij namelijk, iets wat de medewerkers van die winkel vaak
doen, omdat ik er dus vaste klant ben. De schappen zijn aardig leeg en een paar
dingen die ik wou halen, zijn er niet meer.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgST9gt-2rVp1LSlh_QcwIAz-qLVvpE_ykQImqeOnEcyY6qazk9ukuNbUcTvJVj9tVk7S_kcJDU_B-3WREQ8L_Il60utyg2CMDyskZdbmqXmfoP7pqok-axdkQR_9-I0lHX4iPoB0VaKGrN/s1600/kerstsfeer.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="124" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgST9gt-2rVp1LSlh_QcwIAz-qLVvpE_ykQImqeOnEcyY6qazk9ukuNbUcTvJVj9tVk7S_kcJDU_B-3WREQ8L_Il60utyg2CMDyskZdbmqXmfoP7pqok-axdkQR_9-I0lHX4iPoB0VaKGrN/s200/kerstsfeer.png" width="200" /></a>De rij voor de kassa is niet langer dan anders en er hangt
een broeiende sfeer, die ik als prettig ervaar. Een kerstsfeer, vol
verwachting. Ik moet ook nog naar de Albert Heijn, om twee kratten met lege
bierflesjes in te leveren (allemaal leeggedronken door Martin, uiteraard) en ik
wilde in eerste instantie ook de dingen die ik niet bij de Aldi kon halen bij
de Albert Heijn halen, maar inmiddels gaat het al om vier luxe artikelen (suikerbrood,
dadels, champignons en donuts) die de Lidl misschien ook wel verkoopt. Duik ik
de Lidl ook nog even in.</div>
<div class="MsoNormal">
In de Lidl is het superdruk. Na een lange zoektocht blijken
de champignons en het suikerbrood uitverkocht te zijn. Dadels zijn er wel, maar
van een exclusieve kwaliteit die ik niet wil betalen, omdat niemand anders van
mijn kerstgezelschap dadels weet te waarderen. Dus geladen met donuts ga ik in
de rij bij de kassa staan.</div>
<div class="MsoNormal">
Als ik contactloos wil betalen, geeft de pinautomaat een
foutmelding. Het blijkt dat het ding helemaal opnieuw opstart. 'Dat duurt
even,' zegt de kassamedewerker. </div>
<div class="MsoNormal">
'Geeft niets,' is mijn reactie, 'ik heb toch alle tijd.' Ik
grap nog iets over dat mijn uitstraling kennelijk niet goed is. Mijn humeur is nog in orde. </div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3mmLapWmfj1SkjiQ8s9C-qbDTNTwVauRDgLv-ra85bWb4M4WZOgMwojT30S3xmAn6t2BS3RkcBmLP-HytHqEOH44WrTgAibP5Wfcf0HDTKdLbiI5r3brnfjMgIvDFV68OX9sFi6f7ifX/s1600/winkelkarren.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3mmLapWmfj1SkjiQ8s9C-qbDTNTwVauRDgLv-ra85bWb4M4WZOgMwojT30S3xmAn6t2BS3RkcBmLP-HytHqEOH44WrTgAibP5Wfcf0HDTKdLbiI5r3brnfjMgIvDFV68OX9sFi6f7ifX/s1600/winkelkarren.png" /></a>Op de terugweg naar de auto wil ik een winkelkar van de Albert
Heijn meenemen om de kratten in te </div>
doen, maar die karren zijn allemaal weg. Dat
geeft me een licht verontrust gevoel, maar geen probleem, ik neem gewoon een
kar van de Aldi mee. Gelukkig ben ik iemand die het bijzonder weinig kan
schelen wat anderen daarvan denken.<br />
<div class="MsoNormal">
In de Albert Heijn is het drukker dan druk. Met moeite manoeuvreer
ik tussen mensen en karren door. Uiteindelijk sta ik met de artikelen die ik
nog wilde, plus gezouten pinda's van Duyvis, een nieuw krat bier en pakken roosviceedrank
die in de aanbieding zijn in de rij, die tot aan het midden van de winkel
loopt. De karren van de mensen zijn erg vol.</div>
<div class="MsoNormal">
De vrouw voor mij begint een gesprek. Zij meende haar pinpas
verloren te hebben, maar vindt hem alsnog terwijl ze met me praat.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxa5MW84OT_uhOlHbwOAG6R0eydl7fmJi9ACZm3WbapR9JX9N9Rz3KaSSm0epL3DdhhHw1Mox2wrbhW0mc3tLAkEgM5eC2R4s_tZV1IRdtKOk5bhOKJDf-lmmvhwqaYTQQzS31qfxT009L/s1600/Lange+rij.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxa5MW84OT_uhOlHbwOAG6R0eydl7fmJi9ACZm3WbapR9JX9N9Rz3KaSSm0epL3DdhhHw1Mox2wrbhW0mc3tLAkEgM5eC2R4s_tZV1IRdtKOk5bhOKJDf-lmmvhwqaYTQQzS31qfxT009L/s320/Lange+rij.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Stapje voor stapje kom ik dichter bij de band. Ik vind het
niet zo leuk meer. Ik ben me bewust van alle geluiden die ik om me heen hoor.
Piepjes van de scankassa, mensen die praten, karren die voortgeduwd worden,
lades die open- en dichtgaan, een kind dat verderop in de winkel begint te
huilen ... Af en toe sluit ik mijn ogen, om op zijn minst de visuele input wat
te verminderen. De gedachte komt bij me op dat ik oordoppen mee had kunnen
nemen. Of gewoon die luxe artikelen die we helemaal niet echt nodig hebben,
maar die ik wil omdat ook wij aan de traditie van een te vreten kerstmis doen, niet
kunnen kopen.</div>
<div class="MsoNormal">
Achter me in de rij ontstaat een opstootje. Een donkere
jongeman met een tatoeage van drie sterren in zijn hals is halverwege de rij
aangesloten met zijn mandje met boodschappen en stuit op weerstand. 'We staan
allemaal al lang in de rij, je moet ook maar gewoon achteraan gaan staan,' hoor
ik iemand zeggen. </div>
<div class="MsoNormal">
Kennelijk raakt diegene de voordringer aan, want die roept
minstens vijf keer: 'Je moet me niet aanraken!' En daarna een paar keer: 'Nu ga
ik het zeker niet meer doen!' </div>
<div class="MsoNormal">
Mensen uit andere rijen beginnen zich ermee te bemoeien. Na
twee seconden overwegen besluit ik het incident te negeren. Wat niet meevalt,
omdat er luider gepraat wordt. </div>
<div class="MsoNormal">
De kerstsfeer voelt onderhand eerder als opgefokt dan
prettig.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAriS2kJPgS4RP15KKpYGnlq1yxc6LNoK__IBrDhfMeCtJ5erq0DydVCkwaGtD6xW40ngcdmWPc3QXQo4Po_JYoW_m4POVpw0FajZrX1wEPs27z0PADHEXS3u8xcZG5bM6O_Q9Bd7WUq3/s1600/overprikkeld.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAriS2kJPgS4RP15KKpYGnlq1yxc6LNoK__IBrDhfMeCtJ5erq0DydVCkwaGtD6xW40ngcdmWPc3QXQo4Po_JYoW_m4POVpw0FajZrX1wEPs27z0PADHEXS3u8xcZG5bM6O_Q9Bd7WUq3/s200/overprikkeld.png" width="200" /></a>Eindelijk ben ik aan de beurt. De kassamedewerker noemt het bedrag
dat ik moet betalen, en ik vraag me af of hij het emballagebedrag wel heeft
aangeslagen. 'Ja hoor,' zegt hij, maar als hij het checkt, blijkt dat toch niet
het geval te zijn. Verbouwereerd kijkt hij naar mijn emballagebon, die hij
inmiddels verscheurd heeft.</div>
<div class="MsoNormal">
Een andere medewerker wordt erbij geroepen. Ik mag meekomen
naar de servicebalie en krijg alsnog het geld voor mijn twee kratten.</div>
<div class="MsoNormal">
Daarna haast ik me naar huis, waar ik aanbel en Martin
mededeel dat ik graag wil dat hij de boodschappen uitlaadt. Ik duik op de bank
om te ontprikkelen. Even boodschappen doen heeft me twee uren gekost. </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ik heb alvast een voornemen voor 2016 en alle jaren daarna:
nooit, maar dan ook echt nooit meer, doe ik boodschappen op de middag voor
kerstmis.</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-65110042864798766512015-11-17T02:34:00.001-08:002015-11-17T10:38:17.654-08:00Hoe schrijf je een gedicht voor Sinterklaas?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDxay9HBVFbz4YePkYGEevj8Ck0NSgMTbkRkyQvz_VDHGRM6KK4QdQtwqr1c4JG6AdbZH4gZmOKT4E8p2fz9xf3GbqmmEHYbl6a700qKc-JiQQTRcJ3f8p2Zkco4dO9HuFSTmOcRfBxDtu/s1600/Dichtende+Sint.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDxay9HBVFbz4YePkYGEevj8Ck0NSgMTbkRkyQvz_VDHGRM6KK4QdQtwqr1c4JG6AdbZH4gZmOKT4E8p2fz9xf3GbqmmEHYbl6a700qKc-JiQQTRcJ3f8p2Zkco4dO9HuFSTmOcRfBxDtu/s320/Dichtende+Sint.jpg" width="231" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Het is 17 november en ik ben zo goed als klaar met de
gedichten voor Sinterklaas. Ik vier Sinterklaas met mijn gezin, mijn
schoonmoeder en onze huisvriend Derk. Voor iedereen behalve mezelf heb ik een
gedicht geschreven van rond de 60 regels. Als het goed is, schrijven Derk en
mijn schoonmoeder een gedicht voor mij. :-) Ik kan de gedichten nog niet
printen, want er staan dingen in die nog anders kunnen lopen. Zo is Marie op
dit moment proefwerken aan het inhalen van de periode waarin zij ziek was. Ik
heb heel optimistisch ingeschat dat dat uitstekend zal gaan, maar mocht dat
niet het geval zijn, dan zal ik enkele regels moeten veranderen. </div>
<div class="MsoNormal">
Nu denk je misschien: ja, jij bent een schrijver, voor jou
is het heel gemakkelijk om een gedicht te schrijven. En daar heb je deels
gelijk in, want ik ben inderdaad gewend om te spelen met woorden. Maar normaal
dicht ik nooit, en ik gebruik hulpmiddelen. Nu leek het mij een goed idee om
tips op te schrijven voor anderen die gedichten moeten/willen schrijven.
Misschien heb je er iets aan.</div>
<div class="MsoNormal">
Deze tips houd ik zelf aan:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>1 schrijf over de
persoon voor wie het gedicht gaat, over het afgelopen jaar<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Schrijf over hobby's, opvallende zaken, bijzondere
gebeurtenissen, karaktertrekken, leuke dingen, enzovoort.</div>
<div class="MsoNormal">
Het hoeven niet alleen maar positieve dingen te zijn. Als
iemand bijvoorbeeld een heel irritante karaktertrek heeft of als de vader van
iemand is overleden, dan kun je dat best in je gedicht verwerken. Echter, laat
de toon van het gedicht wel overwegend positief zijn, het is niet de bedoeling
dat de ontvanger gaat huilen.</div>
<div class="MsoNormal">
Het is ook leuk als je een beetje humor in je gedicht
gebruikt.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een voorbeeld van iets negatiefs waar ik iets positiefs van
heb gemaakt in het gedicht voor Marie verleden jaar:<br />
<i>Soms word je een nerd genoemd<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Dan voel je je wel
eens verdoemd<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Maar in werk'lijkheid
is het een compliment<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Zo zeggen ze dat je
heel erg slim bent<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>De nerd-roepers tonen
hun jaloezie<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>want ze zien in jou
eigenlijk een genie<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Stiekem wil iedereen
een nerd zijn<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>want zo intelligent
zijn is best fijn!<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Iets wat een klein beetje grappig was in Martins gedicht:</div>
<div class="MsoNormal">
<i>En je gaat vaak met
Rowan en Elian achter de Wii<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Wie heeft er dan de
meeste lol van de drie?<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>2 begin op 6 december
al een document waarin je dingen bijhoudt die het waard zijn om het jaar erna
in een gedicht te verwerken<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Rowan werd het eerste seizoen eerste met zijn voetbalteam.
Dat had ik opgeschreven en dat is maar goed ook, want na het eerste seizoen
gingen twee goede spelers naar andere teams en nu verliezen ze vooral.
Waarschijnlijk had ik er niet meer aan gedacht dat ze het eerst zo goed hadden
gedaan, als ik dat niet had opgeschreven. Het is wel leuk om zoiets te noemen.</div>
<div class="MsoNormal">
Deze tip kun je voor dit jaar natuurlijk niet meer doen,
maar misschien voor volgend jaar.</div>
<div class="MsoNormal">
Bij kinderen is het leuk als je er bijvoorbeeld in verwerkt
dat ze een zwemdiploma hebben gehaald, of een band bij judo, of ...</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Afgelopen zomer ging ik met Martin uit eten. Ik schreef er
een blog over en postte die op mijn Facebookpagina en op een site voor vrouwen
met autisme waar ik lid van ben. In mijn document voor Sintgedichten plaatste
ik een link naar de blog. In het gedicht van dit jaar voor Martin staan onder
meer de volgende twee zinnen (ik wil er natuurlijk niet te veel
plaatsen,misschien leest hij dit blog :-) ):</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; margin-left: 106.2pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: -106.2pt;">
<i>Augustus
ging Trenke met je eten via de leukste deal<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; margin-left: 106.2pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: -106.2pt;">
<i>Toen
jullie er kwamen, dacht jij: is this for real?<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>3 gebruik heel veel
"tussenwoorden"<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Ik maak altijd heel lange zinnen. Zo is het gemakkelijker om
de zinnen ongeveer dezelfde lengte te geven. Ik gooi er namelijk altijd
"opvulwoorden" in, zoals:</div>
<div class="MsoNormal">
altijd/vaak/soms/dikwijls/regelmatig/meestal zeker/absoluut ontzettend/veel/heel
erg helaas/jammer genoeg/gelukkig</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>4 speel rustig met de
woordvolgorde voor "dwangrijm"<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
In het Nederlands zijn er regels voor waar een woord hoort,
maar bij een Sinterklaasgedicht gaat het om het rijmen, dus heb lak aan de
grammaticale regels in dat opzicht als je zinnen dan wel rijmen.</div>
<div class="MsoNormal">
Een voorbeeld van een niet superrare woordvolgorde in het
gedicht van Rowan van afgelopen jaar, maar normaal zou je de zin wel anders
formuleren:</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Nu, vlak bij het bord,
zit jij op je plek<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>En doe je niet al te
vaak meer gek<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>5 maak gebruik van de
synoniemensite <a href="http://synoniemen.net/" target="_blank">http://synoniemen.net/</a> en de rijmwoordensite <a href="http://www.rijmwoordenboek.nl/" target="_blank">http://www.rijmwoordenboek.nl/</a><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Soms weet je waar je iets over wilt schrijven, maar lukt het
niet met de eerste zinnen die je bedenkt. Zoek dan synoniemen voor woorden die
je wilt gebruiken en gebruik het rijmwoordenboek om ideeën te krijgen voor
welke woorden erop rijmen.</div>
<div class="MsoNormal">
Je wilt bijvoorbeeld schrijven:</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint zat te denken<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>wat hij jou zou geven<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
Dan kijk je bij de synoniemensite en zie je dat schenken een
synoniem is van geven en dan gebruik je dat.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>6 schrijf geen
clichés!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Dus het voorbeeld van punt 5 moet je eigenlijk niet
gebruiken, want dat is al 100.000 keer gebruikt :-). Of:</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint liep door de stad<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>en toen zag hij wat<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
Niet doen! Tenzij je zo verschrikkelijk veel zinnen hebt dat
een enkele clichézin er nog wel bij kan. :-)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>7 gebruik Sint zelf
in het gedicht<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Je kunt bijvoorbeeld iets schrijven over dat Sint iets heeft
gehoord, of de ontvanger vergelijken met Sint of ervaringen van Sint in het
gedicht verwerken.</div>
<div class="MsoNormal">
Bijvoorbeeld: Sint heeft gehoord/vernomen/begrepen</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint heeft via zijn
Pieten gehoord<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Dat jij met voetballen
heel goed scoort<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiLxMQ9L3ZxxmajjacO2hCJchxQFt7m9WvVmPnG7IDZisrIHLS5XI1bJ2jYIm3L3yccusu_oKADSwa7_q9g0CtChMF4i4krd_qhWibD2sy4FT3Ec0LeE3DdcVIhd1Auc-vqtmX9PEXdZw/s1600/Chocoladeletter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiLxMQ9L3ZxxmajjacO2hCJchxQFt7m9WvVmPnG7IDZisrIHLS5XI1bJ2jYIm3L3yccusu_oKADSwa7_q9g0CtChMF4i4krd_qhWibD2sy4FT3Ec0LeE3DdcVIhd1Auc-vqtmX9PEXdZw/s200/Chocoladeletter.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint heeft het wel
begrepen:<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>jij bent dol op
chocoladerepen</i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<i><o:p></o:p></i><br />
<div class="MsoNormal">
<i>Hij heeft de letter
van jouw naam laten maken<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint hoopt dat het jou
wel zal smaken!<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Sint is natuurlijk een oude man. In een gedicht van dit jaar
heb ik deze zinnen staan:</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<i>Tegenwoordig moet werkelijk alles digitaal<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<i>Dat vinden de kinderen van nu doodnormaal<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<i>Sint moet ze haast wel iets met een beeldscherm geven<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 11.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<i>anders vinden ze dat er niets valt te beleven<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>8 wees niet te
kritisch!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Het is "maar" een Sinterklaasgedicht dat je schrijft.
Maak je niet druk om het metrum of over het niveau van je gedicht. Je bent geen
literatuur aan het schrijven! Als je een gedicht schrijft dat rijmt en waarin
de ontvanger zich herkent en waar hij het liefst ook om kan lachen, dan is het
prima.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>9 eindig met een paar
woorden over het cadeau dat de ontvanger krijgt<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Voorbeelden die ik verleden jaar schreef:</div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint wilde best dingen
Star Wars kopen<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Zoals dit cadeau: maak
het maar open<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Sint dacht dat je een
boek over sport wel leuk zou vinden<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i>Dat kun je met dit
cadeau gaan ondervinden<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal">
Star Wars en het boek over sport kunnen natuurlijk vervangen
worden door wat de ontvanger leuk vindt.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Succes!</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-14648775061671161112015-10-30T07:39:00.000-07:002015-10-30T07:39:37.445-07:00Het zal de gemeente een zorg zijn!Het is vier maanden na mijn vorige blog. Het goede nieuws is: we hebben uiteindelijk wel hulp gekregen voor Rowan. Het minder goede nieuws is: we hebben op zeer regelmatige basis nog gesprekken met onze keukentafelmeneer, omdat er vaak van alles onduidelijk is omtrent de huidige en toekomstige zorg voor Rowan en Elian.<br />
Sinds een paar maanden gaat Rowan via ZIN naar Kids At Home. Via PGB gaat hij naar Jemalupe, een zorgboerderij in De Wilp. Speciaal voor ons, zo zei de gemeente, is het PGB-tarief verhoogd. In <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2jLRoZEAZpKVwu9z0xcyKdCMLaxBDJBynY1TTGyq4Jvr1IWbCdvwW6tR_CfCW99_fOEJ07Pfi_nl55Lgs_1Wni4JZCHLY2GgJ8tqAjbm36qBtzewBoX0AWtNJjKe9r-YaC-kIarrVNE-1/s1600/Jemalupe.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2jLRoZEAZpKVwu9z0xcyKdCMLaxBDJBynY1TTGyq4Jvr1IWbCdvwW6tR_CfCW99_fOEJ07Pfi_nl55Lgs_1Wni4JZCHLY2GgJ8tqAjbm36qBtzewBoX0AWtNJjKe9r-YaC-kIarrVNE-1/s320/Jemalupe.png" width="320" /></a></div>
de praktijk krijgt Jemalupe echter minder voor Rowans verblijf dan voor de andere kinderen, wat volkomen onterecht is, maar waar de zorgboerderij maar mee akkoord is gegaan, omdat Rowan anders geen zorg kon krijgen. En wij moesten er ook wel mee instemmen, want wij wilden Rowan immers graag laten logeren. Gelukkig bevalt het Rowan heel erg goed bij de zorgboerderij, hij gaat er met veel plezier naartoe.<br />
Elian gaat ook naar Kids At Home en hij gaat nog naar zijn logeerhuis, Anders Thuis. Beide instanties worden vanuit het PGB betaald. Recent hadden wij nog weer een gesprek met onze keukentafelmeneer. We kregen te horen dat de gemeente achterloopt met de PGB's en ZINs, waardoor Elian tot 1 mei 2016 deze hulp zal blijven houden.<br />
Afgelopen week kregen wij zo'n twaalf brieven van de gemeente Groningen. Ik weet niet exact meer hoeveel, omdat we sommige ook dubbel kregen en ik die meteen bij het oud papier heb gegooid. Voor elke voorziening per kind kregen wij een brief en daarnaast nog meer brieven waar ik het nut niet zo goed van begrijp. We kregen ook een brief waarin stond dat Elian nu ZIN krijgt en dat wij moesten invullen wie de zorg levert, wat het resultaat is en of die zorg nog nodig is. In het gesprek met onze keukentafelmeneer had ik gevraagd of het PGB van Elian voor Kids At Home niet omgezet kon worden naar ZIN, dus ik dacht, ze zijn vast in de war bij de gemeente en denken dat hij daar al ZIN voor krijgt, maar dat wordt op dit moment betaald vanuit het PGB.<br />
Onze keukentafelmeneer belde er achteraan, want ik wilde wel zeker weten dat ik dus de papieren in moest vullen voor Elian, voor Kids At Home, en dat er niet een foutje was gemaakt, dat het eigenlijk om Rowan ging.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_WQs60S9T8zwus7rUPs7WGO4LDv5WJYurtk4vGgUP-eFFBFU3EUT5IqxDPSkqTOXRqFe9Xv8hDVjc0MfIGwUHPUJTVedbOvheGg_ko_qTcEv7oRa0Bm1kH485as7VqaCZyQJJjuyBI6Ma/s1600/Accare.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_WQs60S9T8zwus7rUPs7WGO4LDv5WJYurtk4vGgUP-eFFBFU3EUT5IqxDPSkqTOXRqFe9Xv8hDVjc0MfIGwUHPUJTVedbOvheGg_ko_qTcEv7oRa0Bm1kH485as7VqaCZyQJJjuyBI6Ma/s1600/Accare.png" /></a>De vrouw van de gemeente gaf aan dat het niet om Kids At Home ging, maar om Accare. Ik vertelde dat we helemaal geen ZIN of PGB krijgen voor Accare, dat we alleen nog maar bij Accare komen voor medicatiecontrole. Nou, dan ging het daarom, zei de mevrouw, dan hoefde ik dat alleen maar even aan te kruisen. Ze vertelde ook nog dat dat wel vanuit ZIN betaald wordt, maar dat Accare dat dan aangevraagd zou hebben en dat ik daar niet mee lastig gevallen word. Huh? Ik krijg nu toch een brief die ik in moet vullen?<br />
Maar afijn, als ik dus even invulde dat Accare de medicatiecontrole deed en wie de contactpersoon was, dan zou alles weer geregeld zijn.<br />
Waarom er niet in de brief stond dat het om Accare ging, wist de mevrouw niet te vertellen. En waarom onze keukentafelmeneer ook niet wist dat zulke hulp ook via ZIN betaald wordt (want hij heeft die hulp niet aangevraagd), dat wist ze ook niet.<br />
Het was alweer even geleden dat ik met Elian naar de medicatiecontrole geweest was, dus belde ik Accare nog even, om te checken hoe de vrouw ook alweer heette naar wie wij altijd toe gaan. Degene van Accare die ik aan de lijn had, wist mij te vertellen dat Elian zijn dossier bij Accare in november 2014 is afgesloten. De medicatiecontrole is overgezet naar de huisarts. Verrek, dat is ook zo, maar omdat we daarvoor nog nooit bij de huisarts zijn geweest en omdat de gemeente beweerde dat wij met Elian nog bij Accare kwamen, was ik dat even vergeten. De mevrouw van Accare vroeg zich wel af hoe de gemeente wist dat Elian bij Accare was geweest, omdat zijn dossier dus in 2014 al is afgesloten en dit om hulp in 2015 zou gaan.<br />
Ik heb maar weer contact gezocht met onze keukentafelmeneer, of hij er weer eens achteraan wil bellen. Er klopt immers helemaal niets van. Onze keukentafelmeneer werkt officieel ook voor de gemeente, maar de verschillende afdelingen die eigenlijk horen samen te werken, werken volledig langs elkaar heen.<br />
Het bezorgt ons, zorgbehoevenden, juist extra veel zorgen. Het voelt weer eens alsof dat de gemeente een zorg zal zijn ...Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-71905181435840287322015-06-25T03:36:00.002-07:002015-06-25T05:25:18.411-07:00Zorg<div class="MsoNormal">
Begin april wil ik zorg aanvragen voor onze zoon Rowan. Ik stuur
een bericht naar het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG), dat tegenwoordig in
Groningen over de toekenningen van persoonsgebonden budgetten (PGB's) en zorg
in natura (ZIN) gaat. </div>
<div class="MsoNormal">
Bijna een maand later komt er een meneer van het CJG bij ons
thuis voor het zogenoemde keukentafelgesprek. Wij vertellen hem over ons gezin,
dat bestaat uit mijn man Martin, mij en onze
kinderen Marie van elf, Elian van tien en Rowan van zeven. Elian en
Rowan hebben een autismediagnose, ik heb de diagnoses autisme en ADHD, Martin
heeft autismetrekken en Marie heeft ADHD-trekken. Ons gezin vergt veel
aandacht en energie. Niet alleen moeten we ervoor zorgen dat de kinderen zo
weinig mogelijk overprikkeld raken, ook ik moet niet (te erg) overprikkeld
raken, want dan functioneer ik niet meer goed. Mijn betaalde baan heb ik
opgegeven, omdat die niet te combineren was met ons intensieve gezin. Elke dag
zoek ik de balans tussen de kinderen de juiste structuur en opvoeding geven,
ons huis op orde houden en tegelijkertijd mijn rust pakken, zodat ik niet
omval. Dat valt niet mee.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdNujEbQ_welwnO5fDaIZY3tFiHpLEe0CMLEGZc_nno_g_aWzR4pe_Zs9PaIVJfgpCF6yFWMbNs7y7KTloYxQoOl-Nru68yx5zKNQ0raLhM40yzxlfJK5mAOkWjOTJ9O0IhAxtNidwvKrt/s1600/Logo+Anders+Thuis.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdNujEbQ_welwnO5fDaIZY3tFiHpLEe0CMLEGZc_nno_g_aWzR4pe_Zs9PaIVJfgpCF6yFWMbNs7y7KTloYxQoOl-Nru68yx5zKNQ0raLhM40yzxlfJK5mAOkWjOTJ9O0IhAxtNidwvKrt/s200/Logo+Anders+Thuis.png" width="189" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Elian gaat al ruim vijf jaar elke maand een weekend naar
Anders Thuis, een logeerhuis in Norg. In de vakanties gaat hij vier dagen. Hij vindt
het daar leuk, leert met andere situaties en regels omgaan en Martin en ik
worden ontlast als hij daar is. Daarnaast gaat Elian elke week naar de
instelling Kids At Home, waar hij leert met leeftijdsgenoten om te gaan. Wij
vragen dezelfde zorg aan voor Rowan.</div>
<div class="MsoNormal">
Onze keukentafelmeneer is heel vriendelijk en neemt ruim de
tijd voor ons.</div>
<div class="MsoNormal">
Een week later krijgen we bericht van hem. Anders Thuis kan
alleen betaald worden vanuit een PGB. ZIN kan alleen geleverd worden door
bedrijven die allemaal keurmerken hebben én die een contract hebben met de
gemeente. Anders Thuis heeft de keurmerken, maar is een klein bedrijf. Hierdoor
is het nog niet aan de beurt gekomen voor een gesprek met de gemeente om
ZIN-erkend te worden. De gemeente sluit namelijk eerst contracten af met alle
grote aanbieders. Aangezien het CJG liever ZIN erkent, moeten wij op papier
zetten waarom wij Rowan zo nodig naar Anders Thuis willen laten gaan.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDQpclJbPlQbCPOSo83-SGz_t232s1RSi59-Ucls4SsyOlkKr1tLiWju8Gl3LeW6jjl05YMgI9gsWRlRvHN0u0Bu_2lCblTjSd9zDA6WmnRWuwaS6QlNb6UPOSnRa7IynMbfY2ZSDOUsPX/s1600/Blij.bmp" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDQpclJbPlQbCPOSo83-SGz_t232s1RSi59-Ucls4SsyOlkKr1tLiWju8Gl3LeW6jjl05YMgI9gsWRlRvHN0u0Bu_2lCblTjSd9zDA6WmnRWuwaS6QlNb6UPOSnRa7IynMbfY2ZSDOUsPX/s200/Blij.bmp" width="200" /></a>Ik schrijf hier een epistel over. De samenvatting is dat
Rowan Anders Thuis en de mensen kent, dat wij heel tevreden zijn over het
logeerhuis en dat het voor ons erg praktisch zou zijn als onze beide zoons
tegelijkertijd naar het logeerhuis zouden kunnen.</div>
<div class="MsoNormal">
Op dinsdag 27 mei krijgen we bericht: we krijgen het PGB
toegekend! Wat zijn we ontzettend blij! </div>
Toevallig is er dat weekend een
logeerweekend en regelen we meteen dat Rowan er die vrijdag al een nacht gaat
logeren.<br />
<div class="MsoNormal">
Maar die vrijdagmiddag word ik gebeld door de
keukentafelmeneer. Het PGB is wel toegekend, maar wat hij er niet bij had
verteld, is dat de PGB-tarieven zijn aangepast door de gemeente. Naar beneden,
uiteraard. Een zorginstelling mag €90,98 vragen voor een etmaal logeeropvang.
Als je dat omrekent naar een uurloon zit je op nog geen vier euro per uur. Welk
bedrijf kan voor dat bedrag opvang inclusief logeren leveren, aan kinderen die
een ontwikkelingsstoornis hebben? Geen enkel, natuurlijk. Voor kinderopvang
voor overdag voor "normale" kinderen, betaal je al minimaal vijf euro
per uur.</div>
<div class="MsoNormal">
Helaas konden we Rowan dus niet naar Anders Thuis laten gaan,
maar geen nood, we konden op zoek naar een logeerhuis dat ZIN leverde. Onze
keukentafelmeneer stuurde twee linkjes, één van een logeerhuis en één van een
site waar we een zorgboerderij op zouden kunnen zoeken.</div>
<div class="MsoNormal">
Het logeerhuis bleek in Norg te zitten, wat ons natuurlijk
goed zou uitkomen. We bezochten het meteen dat weekend en hadden er een goed
gevoel over.</div>
<div class="MsoNormal">
Echter, later die week bleek dat dat logeerhuis toch geen
ZIN mocht leveren aan Groningers. 'Er stond wel op hun site dat ze ZIN
leveren,' zei onze keukentafelmeneer. Ja, dat klopt, maar aan mensen uit
Friesland en Drenthe. De zorg is namelijk volledig gedecentraliseerd en alle
zorginstellingen moeten met elke afzonderlijke gemeente een contract afsluiten
over te leveren ZIN. Als je aan de ene gemeente ZIN mag leveren, mag dat niet
automatisch ook aan een andere gemeente.</div>
<div class="MsoNormal">
Dus spitte ik de site van zorgboerderijen door. Ik zocht er
vier uit die te doen waren qua reisafstand en stuurde hun eerst maar eens
mijn hoofdvragen: konden ze zorg leveren vanuit ZIN aan Groningers en hadden ze
plek voor een jongetje van zeven?</div>
<div class="MsoNormal">
Eén reageerde niet, <span lang="EN-US">één viel af om andere redenen.
De andere twee </span>gaven aan dat ze ZIN konden leveren, via
onderaannemerschap bij een ander bedrijf (voor beide zorgboerderijen hetzelfde
bedrijf). De eigenaresse van één van deze zorgboerderijen gaf aan dat ze nog
wel even moest nagaan of het plafond van het budget nog niet bereikt was.
Bedrijven die ZIN-erkend zijn, mogen per jaar namelijk niet boven een bepaalde
omzet uitkomen.</div>
<div class="MsoNormal">
Een paar dagen later belde de eigenaresse. Ze had contact
gehad met het Regionaal Inkoopcentrum Groningen (RIG) en het advies was om onze
ZIN-indicatie om te zetten naar een PGB-indicatie, omdat het plafond
hoogstwaarschijnlijk bereikt was. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkq2HcJ7tzxXpnOJrAnTxB_EypS4jPNlNVQr_4hR7_rn9CeHG7E9BE6KyL_cQZSsVBYQnKFTp6QmKgGhWGEEWMCtUgj5Bq1XB0wPdNacj0wm4l8UNC8TUy0pT0jqhhOW0TXyZNuKvIMr_k/s1600/verbaasd-emoticon-vierkant-gezicht-met-open-ogen-en-mond_318-58603.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkq2HcJ7tzxXpnOJrAnTxB_EypS4jPNlNVQr_4hR7_rn9CeHG7E9BE6KyL_cQZSsVBYQnKFTp6QmKgGhWGEEWMCtUgj5Bq1XB0wPdNacj0wm4l8UNC8TUy0pT0jqhhOW0TXyZNuKvIMr_k/s200/verbaasd-emoticon-vierkant-gezicht-met-open-ogen-en-mond_318-58603.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn mond viel open. We moesten immers juist via ZIN zorg
inkopen, omdat het PGB-tarief veel te laag was! Ik legde het de vrouw uit. Nee,
uiteraard leverde haar zorgboerderij de zorg ook niet voor €90,98 per etmaal.
Ze overlegde weer met het bedrijf waar zij in onderaannemerschap zit en met het
RIG. Het advies veranderde niet.</div>
<div class="MsoNormal">
Op dit moment probeert onze keukentafelmeneer een
zorgboerderij te zoeken die wel ZIN kan leveren. Ik geloof er niets van dat hij
daarin zal slagen, want alle zorgboerderijen die ik vond, zaten in
onderaannemerschap bij hetzelfde bedrijf. En daar is het plafond dus bereikt.</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIl5p_Qh-la7cxBwB4KsJpmGTQ8HArDYTPcoL7nQ89QaoSqOeXS5ms0uVWgHRWptxVMM7iL973XtGPz26uJHNXeonwXZR31a7bmUutc4JLXQczIoETBOMK21osYgXrV9vAS2UMguucY67Z/s1600/verdrietig.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIl5p_Qh-la7cxBwB4KsJpmGTQ8HArDYTPcoL7nQ89QaoSqOeXS5ms0uVWgHRWptxVMM7iL973XtGPz26uJHNXeonwXZR31a7bmUutc4JLXQczIoETBOMK21osYgXrV9vAS2UMguucY67Z/s1600/verdrietig.jpg" /></a>Wij zitten in een patstelling. Aan de ene kant zegt de
gemeente, in de vorm van onze keukentafelmeneer en zijn leidinggevende, dat wij
recht hebben op hulp. Aan de andere kant zorgen andere functionarissen van de
gemeente ervoor dat wij die hulp nergens kunnen inkopen ...</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Wat ik zal bereiken met dit verhaal? Ik vrees helemaal
niets. Wij zijn immers slechts het zoveelste geval waaruit blijkt dat zorg de
overheid een zorg zal zijn ... </div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-36164545680354721552015-01-04T05:08:00.002-08:002015-01-04T10:07:04.535-08:00<div class="MsoNormal">
In “Tussen trots en ergernis” interviewt auteur Eva van der
Linden 22 brussen (broers en zussen) van mensen met autisme. De leeftijd van de
brussen varieert van 8 tot 43 jaar. Sommige brussen hebben zelf ook autisme,
andere niet.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het hebben van een broer of zus met autisme heeft op alle
brussen invloed. Het roept vaak verschillende emoties op, vaak positieve én
negatieve. Elk interview is een “hoofdstuk” met steeds twee emoties als titel,
waarbij bij het volgende hoofdstuk de laatste emotie de eerste emotie is. Zo
komt een scala aan emoties aan bod, waaronder bijvoorbeeld bezorgdheid,
zorgdrang, aanvaarding, verwarring, schaamte en verdriet. Het is natuurlijk
niet zo dat de brus van het betreffende interview alleen maar de emoties van de
titel voelt, maar die zijn dan vaak het meest aanwezig. De emoties van de
boektitel, trots en ergernis, komen eigenlijk in bijna alle interviews wel naar
voren.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Middels picto’s wordt boven elk hoofdstuk de gezinssituatie
duidelijk gemaakt. Dat is heel handig. Hierbij zie je vaak dat er bij meerdere
mensen in de familie autisme voorkomt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Elk hoofdstuk eindigt met tips van de betreffende brus. Deze
staan steeds aan het eind van het hoofdstuk in een kader. Jammer is dat dat
kader soms op de één-na-laatste pagina van het interview staat, waardoor je er
door wordt afgeleid. Het was handiger geweest als ze consequent onderaan de
laatste pagina van het interview zouden staan. De tips zijn vooral bedoeld voor
andere brussen. Ik denk dat kinderen vanaf een jaar of tien er het meest aan
zullen hebben, hoewel ze volwassen brussen toch ook op zijn minst herkenning
zullen geven. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Voor Nederlanders is het heel duidelijk een Vlaams boek, met
zinnen als: “Ik herinner me hoe ik me een keer mooi opgekleed had” en “Toen Ben
nog in de lagere school zat”. Dat is echter niet storend. Ik als Nederlander
wist slechts eenmaal niet wat er bedoeld werd met een zin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het boek geeft goed inzicht in hoe het is om brus te zijn
van iemand met autisme. Bij veel brussen komt naar voren dat zij zich in de
kindertijd moe(s)ten aanpassen aan het dominante speelgedrag van degene met
autisme. Bijna alle brussen moeten zich erg aanpassen, maar zij zetten zich
veelal vaak met liefde voor hem of haar in. Bij een enkeling staat vooral
ergernis op de voorgrond. De meeste brussen vinden het ook vooral erg lastig
dat buitenstaanders zo weinig over autisme weten. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Soms is het boek ontroerend. Zoals wanneer de auteur haar
oudste zoon toebrult dat hij moet stoppen met gillen en haar jongste zoon niet
alleen haar troost, maar er ook nog in slaagt om op zijn eigen, lieve, wijze
zijn broer stil te krijgen. En wanneer Fien van tien over haar vier jaar oudere
broer zegt: “Ik denk dat ik het voor een stuk aan hem te danken heb dat ik in
iedereen het goede kan zien, hoe vervelend iemand soms ook kan doen.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Dit boek is geschikt voor alle brussen vanaf een jaar of
tien en voor ouders van kinderen met autisme, of zij nu zelf (ook) autisme
hebben of niet. Het zal hun veel herkenning bieden. Daarnaast zal het
hulpverleners ,die met gezinnen waarbinnen autisme een rol speelt werken, inzicht
geven. Ook leerkrachten van en andere betrokkenen bij brussen kunnen er iets
aan hebben. Verder kunnen mensen die zelf autisme hebben er iets aan hebben,
omdat het hun inzicht kan geven in de gevoelens die hun autisme bij hun brussen
kunnen veroorzaken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-32186619387931982752014-09-23T00:09:00.000-07:002014-09-23T02:39:47.184-07:00De pot verwijt de ketel<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA5-dC0L_vRYXBTFmvcUo7PPG4g062C1TRfHPw8zQNFIZAAycBIoW0QFyEsGDTzfP850AfrhN0nJxhbZyfTcTnY_auKgYULDH7AXyj79pKvV21yV7Mblxo7qZi7nE5uqyqhnaht_7Zhzbg/s1600/brood+smeren.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA5-dC0L_vRYXBTFmvcUo7PPG4g062C1TRfHPw8zQNFIZAAycBIoW0QFyEsGDTzfP850AfrhN0nJxhbZyfTcTnY_auKgYULDH7AXyj79pKvV21yV7Mblxo7qZi7nE5uqyqhnaht_7Zhzbg/s1600/brood+smeren.jpg" height="150" width="200" /></a><br />
<div class="MsoNormal">
’s Ochtends is het bij ons altijd een gekkenhuis. In korte
tijd moet er van alles gebeuren. Martin en ik hebben hierbij een zeer strakke
takenverdeling. Ik zorg voor het ontbijt en drinken van de kinderen, wek ze,
regel dat hun kleren en eventuele gymkleren klaarliggen (Marie regelt die zelf),
smeer alle broodbakjes voor zowel de kinderen als Martin en moedig de jongens
aan om te eten, want vooral Rowan zit nogal eens niets te doen. Uiteraard moet
ik mezelf ook douchen, aankleden, lenzen indoen en mijn haren föhnen en in
model doen. Martin doucht eerst en scheert zich om de dag. Zijn haren doen
betekent voor hem dat hij even een hand door zijn haren haalt. <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span> Hij regelt de
drinkbekers voor de kinderen, legt hun jassen en schoenen klaar en neemt mijn
taak om ze aan te moedigen te eten over als ik ga douchen. Die taak gaat
moeiteloos over in de jongens aanmoedigen om zich aan te kleden en ze soms
zelfs hierbij te helpen, met name Elian. Die gooit namelijk standaard zijn
kleren in het rond en weet dan vervolgens niet goed meer wat nou zijn kleren
zijn. Als hij echt een stuiterbui heeft, gooit hij ze meerdere keren weg en
verstopt zich onder een deken terwijl hij schreeuwt en letterlijk alle kanten op
beweegt. Meestal is Martin degene die de fietsen buiten zet en de jongens hun
tanden poetst, maar als ik snel genoeg ben en Elian echt stuitert, probeer ik
daarbij te helpen.<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwQ7p7xrvo0knvcHPIK0m_SkHcQSjHAfAC4AOTrYK6tImiH3zE-Kn9N5WjEl8YFELEWS3oyVrI-lC8-XvFUxTDeqKe4kdd-FCVhyphenhyphenvuLFir-qINmjXwjiwmsC2Cpw0e1uACASB76c4qBgA/s1600/tanden+poetsen.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifwQ7p7xrvo0knvcHPIK0m_SkHcQSjHAfAC4AOTrYK6tImiH3zE-Kn9N5WjEl8YFELEWS3oyVrI-lC8-XvFUxTDeqKe4kdd-FCVhyphenhyphenvuLFir-qINmjXwjiwmsC2Cpw0e1uACASB76c4qBgA/s1600/tanden+poetsen.jpg" height="200" width="168" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Het enige moment dat Martin en ik hierbij even kunnen
zitten, is als we onze eigen tanden poetsen. Dan gaan we altijd even achter de
computer. Tenminste, ik deed dat eerder ook altijd, maar tegenwoordig staan we
een kwartier later op en poets ik mijn tanden onder de douche. Dat scheelt tijd
en anders krijg ik al mijn werkzaamheden niet op tijd klaar. Ik mis dat
rustmoment, maar heb het over voor even dat kwartier extra slaaptijd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Vanochtend gaat alles voorspoedig. De jongens staan al op
voordat ik ze wek, precies op het moment dat onze wekker gaat. Ze eten goed
door. Marie is op kamp, dus ik hoef minder brood te smeren. En op dinsdag ga ik
altijd naar een loopgroep en douche ik me niet uitgebreid, maar was ik me even.
Ik bedenk dat ik mooi om kwart voor acht even achter de computer kan kruipen en
mijn tanden kan poetsen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Net als ik dat wil doen, gaat Martin op de computerstoel
zitten. Ik steek mijn tandenborstel in mijn mond en vraag of ik daar even kan
zitten. ‘Dit is eigenlijk mijn computermoment,’ antwoordt hij.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Maar de jongens zijn al heel ver, je kunt je met hen
bezighouden,’ zeg ik.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Martin blijft zitten waar hij zit. Boos ruk ik de
tandenborstel uit mijn mond. ‘Dat kan natuurlijk niet, hè?’ roep ik uit. ‘Dit
is jouw computermoment en dat kan niet even veranderd. Stomme autist! Ik ga wel
naar boven!’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Boven was ik me, doe mijn lenzen in, kleed me aan en houd me
voor dat ik zo alsnog even mijn rustmoment heb. Als ik beneden kom, zit Martin
achter de computer. ‘Zo, dan kan ik er nu achter,’ zeg ik.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Nou, eigenlijk zit ik er net achter,’ reageert Martin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Hoezo?’ Ik ben nogal verbaasd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Ik heb net de jongens gedaan.’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Waarom? Jij ging toch achter de computer zitten?’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Dat wou jij toch niet? Nu kun je mooi even Elians tanden
poetsen.’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik word razend en gooi er van alles uit over dat Martin mijn
rustmoment afpakt en dat ik me steeds aanpas aan hem. Ondertussen pak ik spullen
om Elians tanden te poetsen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Het is wel duidelijk wie hier de autist is,’ merkt Martin
op. ‘Man, wat kun jij je druk maken om niets. Kijk nu hoe je reageert! Ik ga
Elians tanden wel poetsen.’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
‘Nee!’ spreek ik hem eerst tegen. ‘Of ja, doe toch maar,’
zeg ik in tweede instantie. Ik kwak de tandenpoetsspullen voor Elian op tafel,
pak mijn eigen tandenborstel en ga eindelijk zitten.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicuVAEoGBMnrbnqPC4yGa85qJXbLy2CAZ_lqeaAMBlE5ygoN4lM3e-yLsHtfMJoP-F-W3IopXkT0HnrtSZCUrtJyyWf3oO9s4OVrw2XFPuqA4CFjaIJcmuBEXOnkL26Iw-vxdUNVGp8mBB/s1600/computer.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicuVAEoGBMnrbnqPC4yGa85qJXbLy2CAZ_lqeaAMBlE5ygoN4lM3e-yLsHtfMJoP-F-W3IopXkT0HnrtSZCUrtJyyWf3oO9s4OVrw2XFPuqA4CFjaIJcmuBEXOnkL26Iw-vxdUNVGp8mBB/s1600/computer.jpg" height="200" width="186" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
Inderdaad kom ik een beetje tot rust. En ik besef dat Martin
gelijk heeft. Ik had in mijn hoofd dat ik zou computeren als ik klaar was met het
smeren van de boterhammen, maar dat had ik niet tegen hem gezegd. En ik zei wel
dat de jongens klaar waren om aangekleed te worden, maar ik overlegde niet, ik
ging er vanuit dat Martin zich direct zou aanpassen aan het plan dat ik in mijn
hoofd gevormd had. Martin zei ook nog ergens dat als ik gewoon even aan hem
gevraagd had of hij misschien de jongens eerst wilde doen, zodat ik even rustig
kon zitten, dat hij dat vast wel gedaan had. In plaats daarvan werd ik boos
toen hij niet deed wat ik zei en nog bozer toen bleek dat hij dat juist wel
gedaan had.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vind nog steeds dat Martin zijn eigen tanden had moeten
poetsen op het moment dat ik naar boven ging. Maar verder had hij helemaal
gelijk en was dit een typisch gevalletje van de pot verwijt de ketel. Ik ben
zelf de stomme autist.</div>
</div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-18698980659024852292014-08-16T03:14:00.001-07:002014-08-16T03:14:42.546-07:00Aanrijding<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Kwart voor negen ’s avonds. Mijn schoonmoeder, waar Martin
naartoe is om Rowan op te halen, belt. Martin komt wat later thuis, zo vertelt
ze, omdat hij een kindje heeft aangereden.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Wát!?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsbXub0XSYfwwf_WcWX8xHsmes1ziX929XbglQFk9w3uGRh20PmGeItKXkumV_G1RFb5P5kqTr2HTjuQNsp1JC_bhda4l4l6kNKkC5aC6zUqCWpRrSqYJvwtJ7Z3jPq_aN2GHf-3UByqRG/s1600/ambulance.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="background-color: white; color: black;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsbXub0XSYfwwf_WcWX8xHsmes1ziX929XbglQFk9w3uGRh20PmGeItKXkumV_G1RFb5P5kqTr2HTjuQNsp1JC_bhda4l4l6kNKkC5aC6zUqCWpRrSqYJvwtJ7Z3jPq_aN2GHf-3UByqRG/s1600/ambulance.jpg" /></span></a><span style="background-color: white;">Het kindje, een meisje, is waarschijnlijk van tussen de
schuurtjes bij mijn schoonmoeders flat plotseling de straat op gerend, vlak
voor Martins auto. Het lijkt <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">erop
dat ze alleen schrammen</span> heeft, maar ze blijft de hele tijd huilen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Terwijl mijn schoonmoeder mij op de hoogte stelt van het
gebeurde, komen er een ambulance en maar liefst drie politieauto’s aan. Ze gaat
snel weer naar buiten om poolshoogte te nemen.</span></div>
<span style="background-color: white;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Ik zet de gebeurtenis meteen op mijn Facebookpagina. Meteen
komen er reacties, wat erg fijn is. Ik maak me best bezorgd. Zal het goedkomen
met het meisje? Hoe zal het met Martin zijn? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSY3XNfl-C59YFKk7LsZN1Wx3mrlldwa-FVcm2oUAFw0jbhbdRhdIcoNljqTvbqVedCf0Tib2D_HWXR8poJqPEgqUaIjXI59MNkbocYN110B9o0ypY9zfrsynmrQb5NES2JuW9X7CMD4jr/s1600/kapotte+fiets.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="background-color: white; color: black;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSY3XNfl-C59YFKk7LsZN1Wx3mrlldwa-FVcm2oUAFw0jbhbdRhdIcoNljqTvbqVedCf0Tib2D_HWXR8poJqPEgqUaIjXI59MNkbocYN110B9o0ypY9zfrsynmrQb5NES2JuW9X7CMD4jr/s1600/kapotte+fiets.jpg" height="168" width="200" /></span></a><span style="background-color: white;">Zelf heb ik eens een meisje van twaalf aangereden. Ik kon er
niets aan doen, ik reed op een voorrangsweg, zij stond keurig te wachten met
haar fiets in de hand, en ineens schoot ze naar voren. Het meisje was
ongedeerd. Ik gaf haar mijn adres en telefoonnummer voor het geval er nog iets
was en reed verder naar huis. Later werd ik gebeld door haar vader, die me
vertelde dat haar fiets helemaal aan gort was. Hoewel ik gezien had dat het
meisje met de fiets aan de hand wegliep, had ik op de één of andere manier
gedacht dat <o:p></o:p></span></div>
<span style="background-color: white;">dat iets met de schrik te maken had. Dat haar fiets kapot was,
hadden mijn hersenen helemaal niet geregistreerd, zo in shock was ik.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Martin zal ook wel erg geschrokken zijn. En Rowan? Die zat
bij hem in de auto …<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Twintig minuten na het eerste telefoontje belt mijn
schoonmoeder weer. Het meisje is onderzocht door het ambulancepersoneel en heeft
alleen schaafwonden. Rowan heeft gespeeld met twee jongetjes, vermoedelijk
broertjes van het meisje, die daar ook rondliepen. Martin zag erg bleek en
kreeg een flesje water aangeboden van een buurman, maar dat had hij afgeslagen.
Hij komt nu naar huis.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Als Martin thuiskomt, geeft hij nog enkele details, zoals dat
het meisje een vierjarige Chinese was, die net een verblijfsvergunning had. Dat
haar moeder <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">erbij</span>
was, maar dat die net bij een schuurtje stond. Niemand heeft het meisje de straat
op zien rennen, ook Martin niet. Hij en Rowan waren geschrokken van de enorme
klap …<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Gelukkig is het goed afgelopen. Morgen moet Martin nog even
de autoverzekering bellen, want daar is het te laat voor. Hij heeft ook het
telefoonnummer van de moeder van het meisje. Ik verbaas me daar twee tellen
over, maar bedenk dat er misschien praktische zaken geregeld moeten worden.
Martin noemt namelijk ook de kosten van de ambulance, waar hij heel misschien
voor moet opdraaien.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">De volgende ochtend telefoneert Martin even op onze
slaapkamer. Weer terug in de woonkamer vertelt hij mij dat de verzekering
waarschijnlijk niets met het incident hoeft te doen. Hij heeft ook naar de
moeder gebeld, en met het meisje gaat het goed. Ze heeft goed geslapen en heeft
geen pijn meer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Het dringt tot me door dat Martin dat telefoonnummer
natuurlijk om die reden gevraagd had: om te kunnen vragen hoe het met het
meisje gaat. Wat erg dat ik daar gisteravond niet aan dacht!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white;">Ik zie mezelf als sociaal en empathisch. Ik geef oprecht om
mensen en doe op kleine schaal mijn best om mensen te helpen. Maar dat mijn
empathie mij niet automatisch komt aanwaaien, maakt dit incident duidelijk.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-10084692578714831662014-07-28T01:21:00.000-07:002014-07-28T01:21:17.180-07:00Joepie, vakantie?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTEMDFNApc2lQT2AAeTpGsaihddCDKlItdnEnJCPMq4eluLuOPLTl0PebUqLRZsPme6fmQUMjCFxdiIoF-Pc0z3Ucj2e4GA06OOhdViFDE1VHjUUdlfzUd0TcQlf_n1w7yxenxTSU2OYEL/s1600/Leve+de+vakantie.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTEMDFNApc2lQT2AAeTpGsaihddCDKlItdnEnJCPMq4eluLuOPLTl0PebUqLRZsPme6fmQUMjCFxdiIoF-Pc0z3Ucj2e4GA06OOhdViFDE1VHjUUdlfzUd0TcQlf_n1w7yxenxTSU2OYEL/s1600/Leve+de+vakantie.jpg" height="139" width="320" /></a></div>
’s Ochtends kijken Marie en Elian op onze bank tv, als Rowan
beneden komt. Hij vraagt om de afstandsbediening en gaat voor Elian staan.
Elian geeft Rowan een klap.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik zet Elian voor straf even op zijn stoel. Voor Rowan
herhaal ik maar weer eens de regel: als iemand beneden tv aan het kijken is als
iemand anders opstaat, mag die eerst dat programma uitkijken, voordat er iets
anders op komt te staan. (De programma’s die ze kijken, duren nooit lang.) En
ik leg hem uit dat het niet slim is om tussen Elian en de tv in te gaan staan.
Voor Elian herhaal ik maar weer eens de regel: wat er ook gebeurt, je mag nooit
iemand slaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na een paar minuten mag Elian weer terug naar de bank. Hij
en Rowan beginnen te vechten om de afstandsbediening en rukken het ding uit
elkaars handen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Gister had Elian een heel slechte dag. Het is lastig uit te
leggen hoe hij zich dan gedraagt, omdat hij niet eenmaal iets doet wat
verschrikkelijk is, maar zich de hele dag door vervelend gedraagt. Als hij iets
moet doen, zegt hij gewoon keihard: ‘Nee, dat doe ik niet.’ Als hij iets moet laten,
doet hij het juist wel. Hij maakt ruzie met zijn broer en zus en daagt Martin
en mij voortdurend uit. Pas als we dreigen met straffen doet hij wat hij moet
doen en niet wat hij niet moet doen – als we tenminste het geluk hebben dat we
het juiste pressiemiddel weten te verzinnen. Gistermiddag zijn we een aantal
uren op visite geweest bij vrienden. Daar gedroeg Elian zich goed, maar van
tevoren en natijd haalde hij dus het bloed onder onze nagels vandaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cwk6rxR_kNCatu4nw6YDignrZ98jY7dszXcPbiGpWLm2ajBR_O-QhUzsjRbaUPEC6xgJBbQch_VtIDBVPVOy-5ER6FWehdNGJvEEGVVxNrePszC1RWjRCsbf76qhCou4_WqTx826On_a/s1600/Razen.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cwk6rxR_kNCatu4nw6YDignrZ98jY7dszXcPbiGpWLm2ajBR_O-QhUzsjRbaUPEC6xgJBbQch_VtIDBVPVOy-5ER6FWehdNGJvEEGVVxNrePszC1RWjRCsbf76qhCou4_WqTx826On_a/s1600/Razen.jpg" height="200" width="200" /></a>’s Avonds ging ik met lichte hoofdpijn naar bed. Om een uur
of vijf ’s nachts was die nog niet voorbij, dus slikte ik een flinke
hoeveelheid Ibuprofen en Paracetamol. Daardoor vermindert de pijn, maar ’s
ochtends is die nog wel sluimerend aanwezig. En dan maken de jongens dus ruzie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik raas en ik tier. Ik zeg zelfs letterlijk dat ze zich niet
zo kutterig moeten gedragen. Ik grijp de <o:p></o:p></div>
afstandsbediening en zet iets op dat
ze beiden willen zien.<br />
<div class="MsoNormal">
Ondertussen staat Martin, die vandaag moet werken, onder de
douche. Marie vertelt hem dat ik aan het schreeuwen ben. ‘Mama trekt het niet
meer,’ zegt ze erbij.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ze heeft gelijk. Ik ben er niet trots op, maar ik trek het
niet meer. Ik ben geen perfecte moeder, ik ben een moeder met autisme en ADHD.
En in een gezin met autisme is het woord vakantie geen synoniem van iets leuks …<o:p></o:p></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-21188621466859593262014-05-23T11:21:00.004-07:002014-05-23T12:00:14.748-07:00Knuffel<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLc_vvVVqfN3DaniuIfeooJTXon44DbuTBgOAvwTRN0KfkG6aZyZhz7WbRwRu9ffUiqDYmGCf2IcjEpzz7Bdv5ccCQWCgokwXkn3JEETF4BCdpSrp7RQ4sCSvJ48N8fvYGB3G7nUJ8J-vJ/s1600/Knuffel.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLc_vvVVqfN3DaniuIfeooJTXon44DbuTBgOAvwTRN0KfkG6aZyZhz7WbRwRu9ffUiqDYmGCf2IcjEpzz7Bdv5ccCQWCgokwXkn3JEETF4BCdpSrp7RQ4sCSvJ48N8fvYGB3G7nUJ8J-vJ/s1600/Knuffel.jpg" height="200" width="193" /></a>'Krijg ik een dikke kus en een knuffel van je?' vraag ik Rowan. Ik breng hem naar bed en heb hem net, op zijn verzoek, uitgekieteld.<br />
We knuffelen elkaar en geven een kus. 'Ik ben dol op knuffelen!' zeg ik.<br />
'Maar we doen het niet zo vaak,' is Rowans reactie.<br />
Daar heeft hij volkomen gelijk in. Het is waar dat ik dol op knuffels ben, alleen, instinctief geef ik ze zelden tot nooit. Ik moet er echt over nadenken. Bij Elian heb ik de welterustenknuffel lang geleden al geïntroduceerd, en nog maar kort geleden realiseerde ik me ineens dat die geen onderdeel was van mijn bedprocedure met Rowan! Ik probeer nu heel hard om knuffels in te weven in mijn <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
bedprocedure met hem.<br />
'Je mag ook naar mij toe komen voor een knuffel,' vertel ik Rowan. 'Als je dan zegt dat je een knuffel wilt, dan geef ik die graag.'<br />
'We kunnen het ook 's middags doen, bijvoorbeeld morgenmiddag. Na het zwemmen, bedoel ik,' zegt hij enthousiast.<br />
En ik besef dat we er samen wel komen.<br />
<br />
<br />Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-33253711878414197242013-10-14T03:36:00.001-07:002013-10-14T03:36:19.894-07:00Schaamteloos‘Ik zou me er niet voor schamen, als ik aan schizofrenie
leed.’<br /><div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat zei ik tijdens een college van mijn studie psychologie,
waarbij we les kregen over schizofrenie. Een medestudent vond dat nogal raar
van mij. Zelf vond ik mijn uitspraak volkomen logisch. Bij iemand die aan
schizofrenie lijdt, werken de hersenen anders. Daar kan diegene net zo min iets
aan doen, als wanneer hij een lichamelijke ziekte zou krijgen. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoBi0JhPREZe0Ep2eJY7BCUrjn8AmOWwxoenoJPXoA_kX43Zyae2C3IkJcPqIiWANwAabhlYZtJFLYgyR5k5v3vV3nvpWPpefeiKL07EY2DdRg2WjlRQkN4E0DWv1Irbqgm3mpSHXcL9qq/s1600/Schaamteloos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoBi0JhPREZe0Ep2eJY7BCUrjn8AmOWwxoenoJPXoA_kX43Zyae2C3IkJcPqIiWANwAabhlYZtJFLYgyR5k5v3vV3nvpWPpefeiKL07EY2DdRg2WjlRQkN4E0DWv1Irbqgm3mpSHXcL9qq/s200/Schaamteloos.jpg" width="200" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Soms kom ik op anderen een beetje vreemd over. Ik heb
namelijk adhd en autisme. En daar schaam ik mij niet voor.<o:p></o:p></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2837462772215116272.post-47565048552984823942013-09-30T03:41:00.000-07:002013-09-30T04:22:21.216-07:00Wat je schrijft ben je zelfAdhd en autisme, zo luidt de diagnose. En dan heb ik het
niet over Elian, maar over mezelf. Afgelopen juni ging ik een traject in, om te
kijken of ik zelf iets van adhd of autisme had. Vandaag kwam het gesprek waarin
ik te horen kreeg dat ik het allebei heb.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Al langer kwam de gedachte bij me op dat ik misschien ook
“iets” van autisme had. Er is van bekend dat het vaak in de familie zit.
Verleden herfst zette ik voor mezelf allemaal karaktertrekken en hoe ik dingen
zie op een rijtje, om te zien of daar voldoende aanwijzingen uit kwamen dat ik
autisme zou hebben. Hoewel ik zeker erkende dat ik autistische trekjes had,
dacht ik toch niet dat ik voor een diagnose in aanmerking zou komen. En zelfs
al zou ik een diagnose krijgen, dan zou ik daar niet anders van worden. Een
traject ingaan leek me dus niet zo zinvol. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het bleef echter knagen. Wist ik veel wanneer ze bij
volwassenen tot een diagnose komen? Martin vond dat ik het niet zo zwartwit
moest zien, maar de gedachte of ik het nou wel of niet had bleef bij me
opkomen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Afgelopen voorjaar nam ik de beslissing om mijn baan als
trouwambtenaar op te zeggen. Ook al werkte ik weinig, de combinatie met mijn
gezin was me te zwaar. Dat zette me ook weer aan het denken. Dat ik altijd om
de zoveel jaar overspannen raak, dat is toch ook niet normaal? Daarnaast kwam
het bij me op dat ik wel eens adhd zou kunnen hebben. Daar herkende ik veel
van, ook terugkijkend naar mijn jeugd.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Omdat het me niet los liet, ging ik het traject in. Eerst
omdat ik het gewoon wilde weten, maar tijdens het traject kreeg ik steeds meer
het gevoel dat ik hulp nodig heb en dat ik misschien zelfs wel medicijnen zou
moeten slikken. Wat ook nog meespeelde, is het PGB dat we voor Elian krijgen.
Dat hebben we heel hard nodig, ik moet er niet aan denken dat we het niet meer
toegekend zouden krijgen. Als ik ook een diagnose zou krijgen, zou dat
misschien helpen als we de nieuwe aanvraag doen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Enkele weken geleden hoorde ik al telefonisch van mijn
psychologe (toegegeven, nadat ik flink had aangedrongen, want ik houd
natuurlijk van duidelijkheid) dat ik de diagnose adhd zou krijgen en
waarschijnlijk ook autisme. Vooral dat laatste kwam behoorlijk hard binnen,
veel harder dan ik verwacht had. Ik sliep er zelfs slecht van, terwijl ik altijd
goed kan slapen – eigenlijk slaap ik me normaal te plétter. Allemaal gedachten
gingen door mij heen, zoals: “Dus dat ik het sociaal niet erg makkelijk vind, dat
ligt aan míj.”; “O jee, Martin en ik hebben altijd gedacht dat hij eerder een
diagnose autisme zou krijgen dan ik, hoe moeten wij als autistische ouders onze
kinderen leren hoe zij later goed moeten functioneren in de maatschappij?”; “Ik
zie en ervaar de wereld zoals ik dat altijd heb gedaan, maar dat is dus anders
dan anderen doen. Hoe zien anderen hem dan? Dat zal ik nooit weten.” Enzovoort.
En ik voelde me ook best wel genaaid omdat het leven mij weer een loer gedraaid
had. Waarom ben ik niet gewoon normaal?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na een paar weken trok het bij. Rationeel wist ik namelijk
al dat het alleen maar goed zou zijn om een diagnose te krijgen. Daarmee zou
slechts benoemd worden wat al een feit was en waar ik daarna beter mee om zou
kunnen gaan. Ik zou hulp kunnen krijgen. Ik zou me beter bewust kunnen worden
van mijn eigen beperkingen, ook in de opvoeding, waar ons gezin van zou
profiteren. Mijn emoties gingen meer gelijk lopen met mijn ratio.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Vandaag kwam dus officieel de diagnose: adhd én autisme. De
adhd is overduidelijk, de diagnose autisme is op het randje. Toch is hij gesteld,
omdat de diagnosticus veel ervaring heeft in het diagnosticeren van mensen met
adhd en/of autisme en zij de kenmerken daardoor goed herkent. Zij ziet dat ik
door mijn hoge intelligentie weliswaar veel compenseer, waardoor ik geen
overduidelijke autist ben, maar dat ik wel erg veel last heb van mijn autisme.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat mijn diagnoses zwart op wit komen te staan, stuurt mijn emoties
weer de achtbaan in. Echter, omdat ik eigenlijk al aan het verwerken was, gaat
de achtbaan al minder hard dan eerder. En dat mijn emoties ooit volledig synchroon
zullen gaan lopen met mijn ratio, daarvan ben ik overtuigd.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Martin maakt zich niet zo druk om mijn diagnoses. Zijn
reactie: ‘Och, ik hou nog steeds van je, hoor.’ Hij heeft gelijk. Het enige wat
er verandert, is mijn zelfbeeld. Van het idee dat ik “normaal” ben, moet ik
overstappen op het besef dat ik een beperking heb. Twee zelfs. Maar door deze
beperkingen te benoemen ben ik verder niet anders geworden; ik was altijd al
anders. En zoals ze in Elians logeerhuis altijd zeggen: ‘Anders is niet
verkeerd.’<o:p></o:p></div>
Trenkehttp://www.blogger.com/profile/00633995910981454947noreply@blogger.com0